نـیـســت بــرآیـیـنـه دردی کـشـان گـرد خــلـافمــی تــوان چــون جــام مــی دیــدن تــه دلــهــای صــافزان شـراب لعـل سـرگرمم که کمتـر قـطـره اشســـوخـ…
| نـیـســت بــرآیـیـنـه دردی کـشـان گـرد خــلـاف | مــی تــوان چــون جــام مــی دیــدن تــه دلــهــای صــاف |
| زان شـراب لعـل سـرگرمم که کمتـر قـطـره اش | ســـوخـــت کـــام لـــالـــه آتـــش زبـــان را تـــا بـــه نــاف |
| بـــاده بـــی درد از مــیــخــانــه دوران مــجـــوی | لــالــه نــتــوانــســت یـک پــیـمــانـه مــی را کــرد صــاف |
| خــاکـســاران مـحــبــت را شــکـوه دیـگـرســت | ســــبــــزه ازبــــال و پــــر ســـیـــمـــرغ دارد کـــوه قـــاف |
| مـا کـجـا، انـدیشـه بـرگـرد سـرگـشـتـن کـجـا ؟ | مـــیــکـــنــد خـــورشـــیــد تـــابـــان ذره را گـــرم طـــواف |
| درنـگـیـرد صـحـبـت عـشـق و خـرد بــایـکـدیـگـر | چون دو شمشیرست عقل و عشق و دل چون یک غلاف |
| رو نــگــردانــنــد عــشـــاق ازغــبـــارحـــادثـــات | آبـــــروی جـــــوهــــر مــــردی بـــــود گـــــرد مــــصـــــاف |
| هر صفت را از بـهارسـتـان قدرت صورتـی اسـت | زان بــه شــکــل خــنــجــر الــمــاس مــی رویــد خــلــاف |
| غمزه اش از قحط دل، دزدیده می آید به چشم | هــیــچ کــافــر بـــرنــگــردد دســـت خـــالــی از مــصــاف |
| هر که دستش برزبـان سبقت کند مردست مرد | ورنــه هــر نــاقـــص جـــوانــمــردســـت درمــیــدان لـــاف |
| در دل تــنـگــم خــیـال طــاق ابــرویـش بــبــیـن | گــر نــدیــدســتــی دو تــیــغ بـــی امــان دریــک غــلــاف |
| در جواب این غزل گستـاخ اگر پـیش آمده است | قـــاســـم انـــوار خـــواهــد داشـــت صـــائب را مـــعـــاف |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
