گر تـو خـواهی وطـن پـر از دلدارخـانـه را رو تـهـی کـن از اغـیـارور تـو خـواهـی سـمـاع را گـیـرادور دارش ز دیـــــده انـــــکـــــارهر که او را سـماع م…
| گر تـو خـواهی وطـن پـر از دلدار | خـانـه را رو تـهـی کـن از اغـیـار |
| ور تـو خـواهـی سـمـاع را گـیـرا | دور دارش ز دیـــــده انـــــکـــــار |
| هر که او را سـماع مسـت نکرد | منکـرش دان اگر چـه کـرد اقـرار |
| هر که اقرار کرد و بـاده شناخت | عــاقـلـش نـام نـه مـگـو خــمـار |
| بــه بـهـانـه بـه ره کـن آن هـا را | تـا شـوی از سـمـاع بــرخـوردار |
| وز میان خـویش را بـرون کن تـیز | تـا بـگیری تـو خویش را بـه کنار |
| سـایـه یـار بــه کـه ذکـر خــدای | این چـنین گفتـسـت صـدر کبـار |
| تا نگویی که گل هم از خارست | زانـک هـر خــار گــل نـیـارد بــار |
| خــار بــیـگــانــه را ز دل بــرکــن | خار گل را بـه جان و دل می دار |
| مـوسـی انـدر درخـت آتـش دیـد | سبزتر می شد آن درخت از نار |
| شهوت و حـرص مرد صاحـب دل | همچـنین دان و همچـنین پـندار |
| صورت شهوتـسـت لیکن هست | هـمــچــو نــار خــلــیـل پــرانـوار |
| شـمـس تـبـریـز را بـشـر بـینـنـد | چـون گـشـاینـد دیـده هـا کـفـار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
