فـغـان فـغـان کـه بـبـسـت آن نگار بـار سـفـرفـغـان کـه بــنـده مـر او را نـبـود یـار سـفـرفغـان که کار سـفـر نیسـت سـخـره دسـتـمکـه تـا ز هم بـدرم جـم…
| فـغـان فـغـان کـه بـبـسـت آن نگار بـار سـفـر | فـغـان کـه بــنـده مـر او را نـبـود یـار سـفـر |
| فغـان که کار سـفـر نیسـت سـخـره دسـتـم | کـه تـا ز هم بـدرم جـمله پـود و تـار سـفـر |
| ولـیـک طـالـع خـورشـیـد و مـه سـفـر بـاشـد | که تـاز گردششان سـایه شد سوار سـفر |
| سفر بـیامد وزان هجـر عذرها می خـواسـت | بدان زبان که شد این بنده شرمسار سفر |
| بــگـفـتــمـش کـه ز روبــاه شــانـگـی بــگـذر | کـه شـیر کـرد شـکـارم بـه مـرغـزار سـفـر |
| مراست جان مسافر چو آب و من چون جوی | روانـه جــانـب دریـا کـه شــد مـدار ســفــر |
| دود بــه لــب لــب ایــن جــوی تــا لــب دریــا | دلی که خـسـت در این راه ها ز خـار سفر |
| بــه روی آیــنــه بــنــگــر کــه از ســفــر آمــد | صـفـا نـگـر تـو بـه رویش از آن غـبـار سـفـر |
| سـفر سـفر چـو چـنان یار غـار در سـفرسـت | تـو بـخـت بـخـت سـفر دان و کار کار سـفر |
| همیشه چـشم گشایم چو غنچه بـر سر راه | چــو ســرو روح روانـســت در بــهـار سـفـر |
| چـو شـمـس مـفـخـر تـبـریـز در سـفـر افـتـاد | چـه مملکـت کـه بـگـسـتـرد در دوار سـفـر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
