کـسـی بـگفـت ز ما یا از اوسـت نیکی و شـرهـنـوز خـواجــه در ایـنـسـت ریـش خـواجـه نـگـرعجب که خواجه به رنگی که طفل بـود بـماندکـه ریش خـواجـه سـیه بـود…
| کـسـی بـگفـت ز ما یا از اوسـت نیکی و شـر | هـنـوز خـواجــه در ایـنـسـت ریـش خـواجـه نـگـر |
| عجب که خواجه به رنگی که طفل بـود بـماند | کـه ریش خـواجـه سـیه بـود و گـشـت رنگ دگـر |
| بـگـویمـت کـه چـرا خـواجـه زیـر و بـالـا گـفـت | بـدان سـبـب کـه نگشـتـسـت خـواجـه زیر و زبـر |
| بـه چـار پـا و دو پـا خـواجـه گـرد عـالم گشـت | ولـیـک هـیـچ نـرفـتــســت قـعـر بــحــر بــه ســر |
| گمان خواجه چنانست که خواجه بهتر گشت | ولــیــک هــســت چــو بـــیــمــار دق واپــســتــر |
| بـه حـجـت و بـه لجـاج و ستـیزه افزون گشت | ز جــان و حــجــت ذوقــش نــبــود هــیــچ خــبــر |
| طـریق بـحـث لـجـاجـسـت و اعـتـراض و دلیل | طریق دل همه دیده ست و ذوق و شهد و شکر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
