نـســیـم خــاک مـصــلـی و آب رکـن آبــادغــریــب را وطــن خــویـش مــیـبــرد از یــادزهی خـجـسـتـه مقامی و جـانفـزا ملکیکــه بـــاد خــطــه عــالــیــ…
| نـســیـم خــاک مـصــلـی و آب رکـن آبــاد | غــریــب را وطــن خــویـش مــیـبــرد از یــاد |
| زهی خـجـسـتـه مقامی و جـانفـزا ملکی | کــه بـــاد خــطــه عــالــیــش تــا ابــد آبــاد |
| بـهر طـرف کـه روی نغـمـه مـیکـند بـلـبـل | بـهر چـمن که رسی جـلوه میکند شمشاد |
| بـهر که درنگری شاهدیست چون شیرین | بـهر که بـرگذری عـاشـقیسـت چـون فرهاد |
| در این دیـار دلـم شـهـر بـنـد دلـداریـسـت | که جان به طلعت او خرمست و خاطر شاد |
| ســرم هـوای وطــن مـیـپــزد ولـیـک دلـم | ز بــنــد زلــف ســیـاهـش نــمــیـشــود آزاد |
| ز جــور ســنـبــل کــافــر مـزاج او افــغــان | ز دســت نــرگــس جــادو فــریـب او فــریـاد |
| غنیمتـسـت غنیمت شـمار فرصـت عیش | که تـن ضـعیف نهاد اسـت و عمر بـی بـنیاد |
| بـگـیر دامـن یاری و هـرچـه خـواهـی کـن | بــنـوش بــاده صــافـی و هـرچــه بــادا بــاد |
| بـه سـوی بـاد و نی میل کـن که میگویند | « جهان بـر آب نهاده است و آدمی بر بـاد» |
| خوشست ناز و نعیم جهان ولی چو عبید | « غـلـام همـت آنـم کـه دل بـر او نـنـهـاد » |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
