مــرا بــگــاه ده ای ســاقــی کــریــم عــقــارکه دوش هیچ نخفتم ز تـشنگی و خمارلبـم که نام تـو گوید بـه بـاده اش خـوش کـنسرم خمار تـو دارد بـه مستیش ت…
| مــرا بــگــاه ده ای ســاقــی کــریــم عــقــار | که دوش هیچ نخفتم ز تـشنگی و خمار |
| لبـم که نام تـو گوید بـه بـاده اش خـوش کـن | سرم خمار تـو دارد بـه مستیش تو بـخار |
| بــریـز بــاده بــر اجــســامـم و بــر اعــراضــم | چـنـانک هیچ نمـاند ز مـن رگـی هشـیار |
| وگــر خــراب شــوم مــن بــود رگــی بــاقــی | چو جغد هل که بـگردد در این خراب دیار |
| چـو لـاله زار کـن این دشـت را بـه بـاده لـعـل | روا مـدار کــه مـوقــوف داریـم بــه بــهـار |
| ز توست این شجره و خرقه اش تو دادستی | که از شراب تو اشکوفه کرده اند اشجار |
| مـرا چـو مسـت کـنی زین شـجـر بـرآرم سـر | بـه خنده دل بـنمایم بـه خلق همچو انار |
| مـرا چـو وقـف خـرابــات خـویـش کـردسـتــی | تـوام خـراب کنی هم تـو بـاشـیم معـمار |
| بــیـار رطــل گـران تــا خــمـش کـنـم پــی آن | نه لایقـسـت که بـاشـد غـلام تـو مکثـار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
