اگـر گـاهی بـدان مـه پـاره یک نظـاره می کـردمگـریـبــان فـلـک را تــا بــه دامـان پــاره مـی کـردمگر آن خورشید خـرگاهی ندیم بـزم من می شدبـزرگـی زین ش…
| اگـر گـاهی بـدان مـه پـاره یک نظـاره می کـردم | گـریـبــان فـلـک را تــا بــه دامـان پــاره مـی کـردم |
| گر آن خورشید خـرگاهی ندیم بـزم من می شد | بـزرگـی زین شـرف بـر ثـابـت و سـیاره می کـردم |
| ندانستـم که دور چـرخـش از من دور می سـازد | و گـر نـه چــاره چــشـم بــد اســتــاره مـی کـردم |
| کس گر می شنید از من فسون و مکر گردون را | بـسـی افـسـانه زین افـسـون گر مکاره می کردم |
| اگـر می شـد نصـیب مـن سـر کـوی حـبـیب من | بـه صـد خـواری رقـیب سـفـلـه را آواره مـی کـردم |
| نمی دیدم طـبـیبـی غیر آن عیسـی نفس، ورنه | عـلـاج درد بـی درمـان خـود صـد بـاره، مـی کـردم |
| شـبـی بـر گـردن مـار غـیرت حـلـقـه هـا مـی زد | کـه زلـفـش را شـبــیـه عـقـرب جــراره مـی کـردم |
| فرو می ریخـت خون دیده بـر رخـسار من وقتـی | کـه در خـاطـر خـیال آن پـری رخـسـاره می کـردم |
| کـنـار مـزرع سـبــز فـلـک یـکـبــاره تـر مـی شـد | اگـر در گـریـه شــب هـا دیـده را فـواره مـی کـردم |
| اسـیـر کـودکـی کـردنـد چـون مـن پــهـلـوانـی را | کـه رســتــم را کـمـان کـودک گـهـواره مـی کـردم |
| کنون در کار خود بـی چـاره گردیدم، خوشا روزی | که من هم درد هر بـیچـاره ای را چـاره می کـردم |
| بـپـرس از من کـرامت های پـیر می پـرسـتـان را | که در می خـانه عمری کار هر میخـواره می کردم |
| فـروغـی مـن ثـنـای شـاه را تـنـها نـمـی گـفـتـم | دعــا هـم بــر دوام دولـتــش هـمـواره مـی کــردم |
| خـدیو معدلت جـو ناصرالدین شـاه خـوش طینت | که تقسیم سر خصمش به سنگ خاره می کردم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
