نــبـــشـــتـــســـت خـــدا گــرد چـــهــره دلــدارخـطـی کـه فـاعـتـبـروا منه یا اولـی الـابـصـارچــو عـشـق مـردم خــوارســت مـردمـی بــایـدکه خویش لق…
| نــبـــشـــتـــســـت خـــدا گــرد چـــهــره دلــدار | خـطـی کـه فـاعـتـبـروا منه یا اولـی الـابـصـار |
| چــو عـشـق مـردم خــوارســت مـردمـی بــایـد | که خویش لقمه کند پیش عشق مردم خوار |
| تــو لــقــمـه تــرشــی دیـر دیـر هـضــم شــوی | ولـیـسـت لـقـمـه شـیـرین نـوش نـوش گـوار |
| تـو لقـمه ای بـشـکـن زانک آن دهان تـنگـسـت | سه پـیل هم نخورد مر تو را مگر بـه سه بـار |
| بـه پـیش حـرص تـو خـود پـیل لقـمه ای بـاشـد | تـویـی چـو مـرغ ابــابــیـل پـیـل کـرده شـکـار |
| تـــــو زاده عــــدمــــی آمــــده ز قــــحـــــط دراز | تـو را چـه مرغ مسـمن غـذا چـه کـژدم و مار |
| بــه دیـگ گـرم رسـیـدی گـهـی دهـان ســوزی | گـهـی سـیـاه کـنـی جـامـه و لـب و دسـتـار |
| بــه هــیــچ ســیـر نــگــردی چــو مــعــده دوزخ | مـگـر کــه بــر تــو نـهـد پــای خــالـق جــبــار |
| چــنــانــک بـــر ســر دوزخ قــدم نــهــد خــالــق | نـدا کـنـد کـه شـدم سـیـر هـیـن قـدم بـردار |
| خــداســت ســیـرکـن چــشـم اولـیـا و خــواص | که رسـتـه اند ز خـویش و ز حـرص این مردار |
| نه حرص علم و هنر ماندشان نه حرص بهشت | نجـوید او خـر و اشـتـر که هسـت شیرسـوار |
| خـموش اگر شمرم من عطا و بـخـشـش هاش | از آن شـمـار شـود گـیـج و خـیره روز شـمـار |
| بـیـا تـو مـفـخـر تـبــریـز شـمـس دیـن بــه حـق | کــمـیـنـه چــاکــر تــو شــمـس گــنـبــد دوار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
