جـانی که خـلاص از شـب هجـران تـو کردمدر روز وصــال تــو بــه قــربـــان تــو کــردمخــون بــود شـرابــی ز مـیـنـای تــو خـوردمغـم بـود نشـاطـی که بـه …
| جـانی که خـلاص از شـب هجـران تـو کردم | در روز وصــال تــو بــه قــربـــان تــو کــردم |
| خــون بــود شـرابــی ز مـیـنـای تــو خـوردم | غـم بـود نشـاطـی که بـه دوران تـو کـردم |
| آهـی اسـت کـز آتــشـکـده سـیـنـه بــرآمـد | هر شمع که روشن به شبستان تو کردم |
| اشکی است که ابر مژه بر دامن من ریخت | هر گـوهر غـلـتـان کـه بـه دامان تـو کـردم |
| صـد بــار گـزیـدم لـب افـســوس بــه دنـدان | هـر بــار کــه یـاد لــب و دنـدان تــو کــردم |
| دل بــا هـمـه آشـفـتـگـی از عـهـده بــرآمـد | هـر عـهـد کـه بـا زلـف پـریشـان تـو کـردم |
| در حــلـقـه مـرغـان چــمـن ولـولـه انـداخـت | هر ناله کـه در صـحـن گلسـتـان تـو کـردم |
| یـعــقــوب نــکــرد از غــم نــادیـدن یـوســف | این گـریه کـه دور از لـب خـندان تـو کـردم |
| داد از صـف عـشـاق جـگـرخـسـتــه بــرآمـد | هرگه سـخـن از صـف زده مژگان تـو کردم |
| تـا زلـف تـو بـر طـرف بـنـاگـوش فـرو ریـخـت | از هر طـرفـی گـوش بـه فـرمـان تـو کـردم |
| تــا پــرده بــرافــکــنــدم از آن صــورت زیــبــا | صـاحـب نـظـران را همـه حـیران تـو کـردم |
| از خـواجـگی هر دو جـهان دسـت کـشـیدم | تــا بــنـدگــی ســرو خــرامــان تــو کــردم |
| دوشـینه بـه من این همه دشـنام که دادی | پـاداش دعایی است که بـر جان تـو کردم |
| زد خـنـده بــه خـورشـیـد فـروزنـده فـروغـی | هر صـبـح که وصـف رخ رخـشـان تـو کردم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
