ای گــنــج غــم نــهــاده بــویــرانــه دلــموی مسـکـن خـیال تـو کـاشـانه دلمعـشـقت که بـا تـصـرف او خـاک زر شـودایـن گــنــج او نــهـاد بــویـرانــه …
ای گــنــج غــم نــهــاده بــویــرانــه دلــم | وی مسـکـن خـیال تـو کـاشـانه دلم |
عـشـقت که بـا تـصـرف او خـاک زر شـود | ایـن گــنــج او نــهـاد بــویـرانــه دلــم |
رخ زرد کرد رویم از آن دم که نطع خویش | افـگـنـد شـاه مـهر تـو در خـانـه دلـم |
زآن ساعتـی که حلقه زلف تـو دید و شد | زنـجــیـردار عـشـق تــو دیـوانـه دلـم |
بـرآتـش هوای تـو چـون مرغ پـربـسوخـت | ازتــاب شـمـع روی تــو پــروانـه دلـم |
انــدر ازل کــه عــالــم و آدم نــبـــود بــود | مجنون بـکوی عشق تو همخانه دلم |
گر قـابـلم چـو تـخـم بـپـوسـد بـزیر خـاک | آب از مـحــبــت تــو خـورد دانـه دلـم |
چـون دل زبــنـدگـی تـو داغ قـبـول یـافـت | تـن جـان نـثـار کـرد بـشـکـرانـه دلـم |
پــوشـیـده داشــتــنـد زمـردم حــدیـث او | پنهان نماند و گفته شد افسانه دلم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج