چــرا ز قـافـلـه یـک کـس نـمـی شـود بــیـدارکــه رخــت عــمـر ز کـی بــاز مـی بــرد طــرارچــــرا ز خـــواب و ز طـــرار مـــی نـــیـــازاریچــرا از او…
| چــرا ز قـافـلـه یـک کـس نـمـی شـود بــیـدار | کــه رخــت عــمـر ز کـی بــاز مـی بــرد طــرار |
| چــــرا ز خـــواب و ز طـــرار مـــی نـــیـــازاری | چــرا از او کــه خــبــر مــی کــنــد کــنــی آزار |
| تـو را هـر آنـک بـیازرد شـیخ و واعـظ تـوسـت | کـه نیسـت مـهر جـهان را چـو نـقـش آب قـرار |
| یـکـی هـمـیـشـه هـمـی گـفـت راز بـا خـانـه | مـشــو خــراب بــه نـاگــه مـرا بــکــن اخــبــار |
| شــبــی بــه نـاگــه خــانـه بــر او فــرود آمــد | چـه گـفـت گـفـت کـجـا شـد وصـیـت بـسـیـار |
| نـگـفـتـمـت خـبــرم کـن تـو پـیـش از افـتـادن | کـه چـاره سـازم مـن بــا عـیـال خـود بـه فـرار |
| خـبــر نـکـردی ای خـانـه کـو حــق صـحــبــت | فــروفــتــادی و کــشــتــی مــرا بـــه زاری زار |
| جــواب گــفــت مــر او را فــصــیـح آن خــانــه | کـه چـنـد چـنـد خـبـر کـردمـت بـه لـیل و نـهار |
| بـدان طـرف که دهان را گشـادمی بـشـکـاف | کـه قـوتـم بـرسـیـدسـت وقـت شـد هـش دار |
| همی زدی بـه دهانم ز حـرص مـشـتـی گـل | شـکـاف هـا هـمـی بــسـتـی سـراسـر دیـوار |
| ز هـر کـجـا کـه گـشـادم دهـان فـروبــسـتـی | نـهـشـتـیم کـه بـگـویم چـه گـویم ای مـعـمـار |
| بدان که خانه تن توست و رنج ها چو شکاف | شــکــاف رنـج بــه دارو گـرفــتــی ای بــیـمـار |
| مـثــال کـاه و گـلـسـت آن مـزوره و مـعـجــون | هـلـا تــو کـاه گـل انـدر شـکـاف مـی افـشــار |
| دهــان گــشــایـد تــن تــا بــگــویـدت رفــتــم | طــبـــیــب آیــد و بـــنــدد بـــر او ره گــفــتـــار |
| خــمـار درد ســرت از شــراب مـرگ شـنـاس | مــده شــراب بــنـفــشــه بــهـل شــراب انــار |
| وگر دهی تو بـه عادت دهش که روپوشست | چـه روی پـوشـی زان کـوسـت عـالم الاسـرار |
| بـــخــور شــراب انــابـــت بــســاز قــرص ورع | ز تــوبــه سـاز تـو مـعـجـون غـذا ز اسـتــغـفـار |
| بـگـیـر نـبـض دل و دیـن خـود بــبـیـن چـونـی | نــگــاه کــن تــو بــه قــاروره عــمــل یــک بــار |
| بـــه حـــق گـــریــز کـــه آب حـــیـــات او دارد | تــو زیـنــهــار از او خــواه هــر نــفــس زنــهــار |
| اگر کیسـت بـگوید که خـواست فایده نیست | بگو که خواست از او خاست چون بود بی کار |
| مـریـد چـیـسـت بــه تــازی مـریـد خـواهـنـده | مـریـد از آن مـرادســت و صــیـد از آن شــکــار |
| اگـر نخـواسـت مـرا پـس چـرام خـواهان کـرد | کــه زرد کـــرد رخـــم را فـــراق آن رخـــســـار |
| وگـر نـه غـمـزه او زد بــه تــیـغ عــشــق مـرا | چـراست این دل من خون و چشم من خونبـار |
| خـــزان مــریــد بـــهــارســت زرد و آه کــنــان | نـه عـاقـبــت بــه سـر او رسـیـد شـیـخ بــهـار |
| چـو زنـده گـشـت مـرید بـهـار و مـرده نـمـانـد | مــریــد حــق ز چــه مــانــد مــیــان ره مــردار |
| بــه سـوی بــاغ بــیـا و جــزای فـعـل بــبــیـن | شــکـوفــه لـایـق هـر تــخــم پــاک در اظــهـار |
| چــو واعـظـان خــضـرکـسـوه بــهـار ای جــان | زبــان حــال گــشــا و خــمـوش بــاش ای یـار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
