از نـالـه نـی راز دل عــشــق شــنـیـدیـمزین کوچـه بـه سـر منزل مقـصـود رسـیدیمراهـی بـه سـر آن مـه شـبـگـرد نـبـردیـمچندان که چو خورشید به هر کوچه دوی…
| از نـالـه نـی راز دل عــشــق شــنـیـدیـم | زین کوچـه بـه سـر منزل مقـصـود رسـیدیم |
| راهـی بـه سـر آن مـه شـبـگـرد نـبـردیـم | چندان که چو خورشید به هر کوچه دویدیم |
| دیدیم کـه بـر چـهره گل رنگ وفـا نیسـت | مـا نـیـز سـر خـود بــه تـه بــال کـشـیـدیـم |
| در دیـده مـا نـشــتــر آزار شــکــســتــنـد | هـر چـنـد چـو خـون در رگ احـبـاب دویـدیـم |
| بــا زلـف بــگـو در پــی صــیـد دگـر افـتــد | مــا از خــم دامـی کــه رمـیـدیـم، رمـیـدیـم |
| از گــریـه مــا هـیـچ دلــی نــرم نـگــردیـد | در سـاعـت سـنگـین سـر این تـاک بـریدیم |
| در گـوش ز فـریـاد جـرس پـنـبــه گـذاریـم | نشـنیدنی از همسـفران بـس که شـنیدیم |
| چـون موج نشد قسـمت ما گوهر مقصود | هـر چـنـد کـه از طـول امـل دام کـشـیـدیـم |
| دیدیم که در روی زمین اهل دلی نیست | چـون غـنچـه بـه کـنج دل خـود بـاز خـزیدیم |
| کـردیـم وداع کـف خـاکـسـتــر هـسـتــی | روزی که بـه آن شـعـله جـانسـوز رسـیدیم |
| دیــدیــم نــدارد ســر مــا زاهــد بـــیــدرد | از صـومـعـه خـود را بـه خـرابـات کـشـیـدیم |
| شـیر شـتـر و روی عـرب چـند تـوان دید؟ | پــا از ســفـر کـعـبــه مـقـصـود کـشــیـدیـم |
| هر چـند ز خـط راه تـوان بـرد بـه مضـمون | مـا هـیـچ بــه مـضـمـون خـط او نـرسـیـدیـم |
| در سـینه دل، چـاک فـکـندیم چـو صـائب | ایـن نـامـه بــه تـدبــیـر نـشـد بــاز، دریـدیـم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
