نـــه در وفــــات گـــذارد نـــه در جــــفـــا دلـــدارنـه مــنـکــرت بــگــذارد نـه بــر ســر اقــراربــه هـر کـجـا کـه نـهـی دل بـه قـهـر بــرکـنـدت…
| نـــه در وفــــات گـــذارد نـــه در جــــفـــا دلـــدار | نـه مــنـکــرت بــگــذارد نـه بــر ســر اقــرار |
| بــه هـر کـجـا کـه نـهـی دل بـه قـهـر بــرکـنـدت | بـه هـیچ جـای مـنـه دل دلـا و پـا مـفـشـار |
| بـــه شـــب قـــرار نـــهـــی روز آن بـــگـــردانـــد | بـگـیـر عـبـرت از این اخـتـلـاف لـیل و نـهـار |
| ز جــهـل تــوبــه و ســوگـنـد مـی تــنـد غــافــل | چــه حــیـلـه دارد مـقــهـور در کــف قــهـار |
| بـــرادرا ســر و کــار تــو بـــا کــی افــتـــادســت | کز اوسـت بـی سر و پـا گشتـه گنبـد دوار |
| بـــرادرا تـــو کــجــا خــفــتـــه ای نــمــی دانــی | که بـر سـر تـو نشـسـتـسـت افعـی بـیدار |
| چـه خـواب هاسـت که می بـینی ای دل مغـرور | چه دیگ بـهر تو پـختـست پـیر خوان سلار |
| هـزار تــاجــر بــر بــوی ســود شــد بــه ســفــر | بــبـرد دمـدمـه حـکـم حـق ز جـانـش قـرار |
| چـنـانـش کـرد کـه در شـهـرهـا نـمـی گـنـجـیـد | مـلـول شـد ز بـیابـان و رفـت سـوی بـحـار |
| رود کــه گــیــرد مــرجــان ولــیـک بــدهــد جــان | که در کمین بـنشستـست بـر رهش جـرار |
| دویــد در پـــی آب و نـــیــافـــت غـــیــر ســـراب | دویــد در پـــی نــور و نــیــافـــت الـــا نـــار |
| قـضـا گرفـتـه دو گوشـش کشـان کشـان که بـیا | چـنین کشند بـه سوی جـوال گوش حـمار |
| بــتــر ز گــاوی کــایــن چــرخ را نــمــی بــیـنــی | کـه گـردن تـو بــبــسـتـسـت از بــرای دوار |
| در ایــن دوار طــبـــیــبـــان هــمــه گــرفــتــارنــد | کــز ایـن دوار بــود مـســت کــلــه بــیـمـار |
| بـه بـر و بـحر و بـه دشت و به کوه می کشدش | که تـا کجـاش دراند بـه پـنجـه شیر شـکار |
| ولــیـک عــاشــق حــق را چــو بــردرانــد شــیـر | هـلــا دریـدن او را چــو دیـگــران مـشــمـار |
| دل و جــــگـــر چـــو نـــیـــابــــد درونـــه تــــن او | همان کسـی که دریدش همو شود معمار |
| چو در حیات خود او کشته گشت در کف عشق | بــه امـر مـوتــوا مـن قـبــل ان تــمـوتـوا زار |
| که بـی دلسـت و جـگرخـون عـاشـقسـت یقین | شــکــار را نــدرانــیـد هـیـچ شــیـر دو بــار |
| وگــر دریــد بـــه ســهــوش بـــدوزدش در حـــال | در او دمـد دم جـان و بــگـیـردش بــه کـنـار |
| حــرام کــرد خــدا شــحــم و لـحــم عــاشــق را | کـه تـا طـمـع نکـنـد در فـنـاش مـردم خـوار |
| تـو عـشـق نـوش کـه تـریاق خـاک فـاروقـیسـت | کــه زهـر زهـره نـدارد کـه دم زنـد ز ضــرار |
| سـخـن رسـید بـه عشـق و همی جـهد دل من | کـجـا جـهد ز چـنـین زخـم بـی مـحـابـا تـار |
| چــو قــطــب مــی نـجــهـد از مـیـان دور فــلــک | کـجـا جـهد تـو بـگو نقـطـه از چـنین پـرگـار |
| خـموش بـاش که این هم کـشـاکـش قـدرسـت | تو را به شعر و به اطلس مرا سوی اشعار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
