چـشـم ها وا نمـی شـود از خـوابچــشـم بــگـشـا و جــمـع را دریـاببـنگـر آخـر کـه بـی قـرار شـدسـتچشم در چشم خانه چون سیمابگـشـت شـب دیر و خـلق افـتـادن…
| چـشـم ها وا نمـی شـود از خـواب | چــشـم بــگـشـا و جــمـع را دریـاب |
| بـنگـر آخـر کـه بـی قـرار شـدسـت | چشم در چشم خانه چون سیماب |
| گـشـت شـب دیر و خـلق افـتـادند | چــون ســتــاره مــیـانــه مــهــتــاب |
| هم سیاهی و هم سپیدی چشم | از مـی خـواب هر دو گـشـت خـراب |
| جمله اندیشه ها چو بـرگ بـریخت | گـرد بـنـشـسـت بـر همـه اسـبـاب |
| عـقـل شـد گوشـه ای و می گوید | عـقـل اگـر آن تــسـت هـیـن دریـاب |
| بـنگی شب نگر که چـون دادسـت | جــمـلـه خــلــق را از ایـن بــنـگــاب |
| چـشـم در عـین و غین افتـادسـت | کــار بــگــذشــت از سؤال و جــواب |
| آن ســــواران تــــیـــزانـــدیـــشـــه | همه ماندند چـون خـران بـه خـلـاب |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
