پـرده بــگـشـای کـه مـن سـوخـتـه روی تـوامحـسـرت انـدوخـتـه طـلـعـت نیکـوی تـواممـن نـه آنـم کــه ز دامـان تــو بــردارم دســتتـیـغ بــردار کـه مـنـت …
پـرده بــگـشـای کـه مـن سـوخـتـه روی تـوام | حـسـرت انـدوخـتـه طـلـعـت نیکـوی تـوام |
مـن نـه آنـم کــه ز دامـان تــو بــردارم دســت | تـیـغ بــردار کـه مـنـت کـش بــازوی تـوام |
سـینه چـاکـان مـحـبـت همـه دانـنـد کـه مـن | ســپــر انـداخــتــه تــیـغ دو ابــروی تــوام |
نـتــوان کــام مــرا داد بــه دشــنـامــی چــنـد | کـه همه عـمر ثـناخـوان و دعـاگـوی تـوام |
آن چـنان پـیش رخـت سـاخـت پـراکـنده دلـم | که پـراکنده تـر از مشک فشان موی توام |
گـر چــه در چــشـم تــو مـقـدار نـدارم لـیـکـن | این قدر هست که درویش سر کوی توام |
من که در گوش فلک حلقه کشیدم چو هلال | حـالیا حـلقه بـه گوش خـم گیسوی تـوام |
ای قــیـامـت ز قـیـام تــو نـشــانـی، بــرخــیـز | که بـه جان در طلب قامت دل جوی تـوام |
آخــر ای آتــش ســوزان فــروغــی تــا چــنــد | دل سـودازده هر لحـظه کشـد موی تـوام |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج