واجـب کـند چـو عـشـق مـرا کـرد دل خـرابکـــانــدر خـــرابـــه دل مـــن آیــد آفـــتـــاباز پـــای درفـــتـــاده ام از شـــرم ایــن کــرمکان شـه دعـام …
واجـب کـند چـو عـشـق مـرا کـرد دل خـراب | کـــانــدر خـــرابـــه دل مـــن آیــد آفـــتـــاب |
از پـــای درفـــتـــاده ام از شـــرم ایــن کــرم | کان شـه دعـام گفـت همو کرد مسـتـجـاب |
بــس چـهـره کـو نـمـود مـرا بــهـر سـاکـنـی | گفـتـم که چـهره دیدم و آن بـود خـود نقـاب |
از نــور آن نــقــاب چــو ســوزیــد عــالــمــی | یا رب چـگـونه بـاشـد آن شـاه بـی حـجـاب |
بر من گذشت عشق و من اندر عقب شدم | واگشت و لقمه کرد و مرا خورد چون عقاب |
بــرخــوردم از زمــانـه چــو او خــورد مــر مـرا | در بــحـر عـذب رفـتــم و وارسـتـم از عـذاب |
آن را کـه لـقـمـه هـای بـلـاهـا گـوار نـیسـت | زانـســت کـو نـدیـد گـوارش از ایـن شــراب |
زیـن اعــتــمــاد نـوش کــنـنــد انــبــیـا بــلــا | زیـرا کـه هـیـچ وقـت نـتــرســد ز آتــش آب |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج