آن را که اول از همه خواندی به سوی خویشآخـر بـه کـام غـیـر مـرانـش ز کـوی خـویـشجـویی ز خـون دیده گـشـادم بـه روی خـویشبر روی خویش بسته ام آبی ز جوی خو…
| آن را که اول از همه خواندی به سوی خویش | آخـر بـه کـام غـیـر مـرانـش ز کـوی خـویـش |
| جـویی ز خـون دیده گـشـادم بـه روی خـویش | بر روی خویش بسته ام آبی ز جوی خویش |
| نـتــوان بــه قـول زاهـد بــیـهـوده گـوی شــهـر | بـرداشت دل ز شـاهد پـاکیزه خـوی خـویش |
| کـی مـی رسـی بــه حــلـقـه رنـدان پــاکـبــاز | تـا نشکنی ز سنگ ملامت سـبـوی خـویش |
| ای نـوبــهـار حــســن خــزانــت ز پــی مــبــاد | گر تـر کنی دماغ ضـعـیفـم بـه بـوی خـویش |
| هـر بـسـتـه ای گـشـاده شـود آخـر از کـمـنـد | الـا دلـی کـه بـسـتـیش از تـار موی خـویش |
| گـیـرد سـپـهـر چـشـمـه خـورشـیـد را بـه گـل | گـر بـامـداد پـرده نـپـوشـی بـه روی خـویش |
| دانـی چـرا نـشـسـتـه بــه خـاکـسـتـر آفـتــاب | تــا بــنـگـری در آیـنـه روی نـکــوی خــویـش |
| مـن جـان بــه زیـر تـیـغ تـو آسـان نـمـی دهـم | تــا بــر نــیـارم از تــو هـمــه آرزوی خــویـش |
| بــوســیــدن گــلــوی تــو بــر مــن حــرام بــاد | گـر در مـحــبــت تــو نـبــرم گـلـوی خــویـش |
| امــشــب فــروغــی آن مــه بــیـدار بــخــت را | در خـواب کردم از لب افـسـانه گوی خـویش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
