مجلس خوش کن از آن دو پاره چوبعــود را درســوز و بــربــط را بــکــوبایـن نـنـالـد تــا نـکــوبــی بــر رگــشوان دگر در نفی و در سوزست خوبمجـلسـی پـرگـ…
| مجلس خوش کن از آن دو پاره چوب | عــود را درســوز و بــربــط را بــکــوب |
| ایـن نـنـالـد تــا نـکــوبــی بــر رگــش | وان دگر در نفی و در سوزست خوب |
| مجـلسـی پـرگـرد بـر خـاشـاک فـکـر | خــیـز ای فــراش فـرش جــان بــروب |
| تــا نـسـوزی بــوی نـدهـد آن بــخـور | تـا نـکـوبـی نـفـع نـدهـد ایـن حـبـوب |
| نــیــر اعــظــم بـــدان شــد آفــتـــاب | کـو در آتــش خـانـه دارد بــی لـغـوب |
| ماه از آن پـیک و محـاسب می شود | کــو نــیـاســایـد ز ســیـران و رکــوب |
| عــود خــلـقـانـنـد ایـن پــیـغـامـبــران | تــا رسـدشـان بــوی عـلـام الـغـیـوب |
| گـر بـه بـو قـانع نه ای تـو هم بـسـوز | تـا کـه مـعـدن گـردی ای کـان عـیوب |
| چون بـسوزی پـر شود چـرخ از بـخور | چـون بـسوزد دل رسد وحـی القلوب |
| حــد نـدارد ایـن سـخــن کـوتــاه کـن | گـر چـه جـان گـلـسـتـان آمـد جـنوب |
| صــاحــب الـعــودیـن لـا تــهـمـلـهـمـا | حـــرقـــن ذا حـــرکــن ذا لــلــکــروب |
| مـن یـلـج بــیـن الـسـکـاری لـا یـفـق | مــن یــذق مــن راح روح لــا یــتـــوب |
| اغـتــنـم بــالـراح عـجــل و اســتــعـد | مــن خــمــار دونـه شــق الــجــیـوب |
| ایـن تــنـجــو ان ســلــطــان الــهـوی | جــاذب الــعــشــاق جــبــار طــلــوب |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
