رنج بیهوده مکش، گه بـه حرم گاه بـه دیرگـنـج مـقــصــود بــجــو از دل ویـرانـه خــویـشاز بـــلـــا مـــرد خـــدا هــیــچ نــدارد پـــرواوز هـوا شــیـر …
| رنج بیهوده مکش، گه بـه حرم گاه بـه دیر | گـنـج مـقــصــود بــجــو از دل ویـرانـه خــویـش |
| از بـــلـــا مـــرد خـــدا هــیــچ نــدارد پـــروا | وز هـوا شــیـر عــلـم هـیـچ نـدارد تــشــویـش |
| همـه شـاهان سـپـر افـکـنـده تـیر فـلـکـند | مـرد مـیدان قـضـا نیسـت کـسـی جـز درویش |
| دل یک قوم به خون خفته آن چشم سیاه | حــال یـک جــمـع پــراکــنـده آن زلــف پــریـش |
| چه کنم گر نخورم تـیر بـلا از چپ و راست | که سـر راه مرا عـشـق گرفت از پـس و پـیش |
| قـوت مـن خـون جـگـر بـود ز یاقـوت لـبـش | هیچ کس در طلب نوش نخورد این همه نیش |
| مـن و تـرک خـط آن تـرک خـتـایی، هیهات | کـه مـیسـر نـشـود تـوبـه صـوفـی ز حـشـیش |
| عـشـق نـزدیـک ســر زلـف تــوام راه نـداد | تــا نــجــســتــم ز کــمــنــد خــرد دورانـدیـش |
| بــاوجــود تــو دگــر هــیــچ نــبــایــد مــا را | کـه هـم آسـایش رنـجـوری و هم مـرهم ریش |
| مـهـر آن مـهـر فـروغـی نـپــذیـرد نـقـصـان | نـور خــورشـیـد فـروزنـده نـگـردد کـم و بــیـش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
