فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 6 مرداد 1403

شماره ٣٠٠: بس که زند موج نور سرو روانش

بـــس کـــه زنــد مــوج نــور ســـرو روانــشهاله ماه اسـت طـوق فـاخـتـگـانشقطره اشـکی بـه روی نامه سـیاهی اسـتچـشـمـه حـیوان ز انفـعـال دهانـشخشک چو س…

بـــس کـــه زنــد مــوج نــور ســـرو روانــشهاله ماه اسـت طـوق فـاخـتـگـانش
قطره اشـکی بـه روی نامه سـیاهی اسـتچـشـمـه حـیوان ز انفـعـال دهانـش
خشک چو سوزن شده است از عرق شرمرشـتـه مـریم ز شـرم مـوی مـیانش
شـهـپـر سـیـمـرغ بــسـتـه اسـت بــه بــازونـاوک بــی بــال وپـر ز زور کـمـانـش
حـلـقـه گـردون بــه خـاک راه فـتــاده اسـتتـا بـربـاید بـه قـد همـچـو سـنـانش
گرچـه لب غنچـه سر بـه مهر حجـاب استنامه واکرده ای است پیش دهانش
چــشــمـه خــورشــیـد را ســراب شــمـاردهرکـه بـبـینـد رخ سـتـاره فـشـانش
هـر کــه بــه دامــان آن نــگــار زنــد دســتخوش گذرد چون حنا بـهار و خزانش
شـــاهـــســـواری کـــه مـــن ربـــوده اویــمدسـت تـصور نمی رسد بـه عنانش
هــیــچ نـــصـــیــبـــی بـــغـــیــر داغ نـــداردصائب مسکین ز سیر لاله ستـانش

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج