مـا قـلـم در ســر کـشـیـدیـم اخــتــیـار خــویـش رااخـتــیـار آنـسـت کـو قـسـمـت کـنـد درویـش راآنکه مکنت بیش از آن خواهد که قسمت کرده اندگو طمع کم کن…
| مـا قـلـم در ســر کـشـیـدیـم اخــتــیـار خــویـش را | اخـتــیـار آنـسـت کـو قـسـمـت کـنـد درویـش را |
| آنکه مکنت بیش از آن خواهد که قسمت کرده اند | گو طمع کم کن که زحمت بـیش بـاشد بیش را |
| خـمـر دنـیـا بـا خـمـار و گـل بـه خـار آمـیـخـتـسـت | نوش مـی خـواهی هلـا! گـر پـای داری نیش را |
| ای کـه خــواب آلـوده واپــس مـانـده ای از کــاروان | جـهـد کـن تــا بــازیـابــی هـمـرهـان خـویـش را |
| در تـو آن مـردی نـمـی بـینـم کـه کـافـر بـشـکـنـی | بـشـکـن ار مـردی هـوای نـفـس کـافـرکـیش را |
| آنـکــه از خــواب انــدر آیـد مــردم نــادان کــه مــرد | چون شبان آنگه که گرگ افکنده باشد میش را |
| خـویشـتـن را خـیرخـواهـی خـیرخـواه خـلـق بـاش | زانکـه هرگـز بـد نـبـاشـد نـفـس نیک انـدیش را |
| آدمــیــت رحـــم بـــر بـــیــچـــارگـــان آوردنــســـت | کـادمـی را تــن بــلـرزد چـون بــبــیـنـد ریـش را |
| راســتـــی کــردنــد و فــرمــودنــد مــردان خـــدای | ای فـقـیه اول نـصـیحـت گـوی نفـس خـویش را |
| آنـچـه نـفـس خـویش را خـواهی حـرامـت سـعـدیا | گـر نـخـواهی همـچـنـان بـیگـانه را و خـویش را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
