غـیـر را در بــزم خـاص آن سـیـمـتـن مـی پـروردیـوســف مــا گــرگ را در پــیـرهــن مــی پــروردخون چو گردد مشک هیهات است ماند در وطننــافــه را بــیـهـ…
| غـیـر را در بــزم خـاص آن سـیـمـتـن مـی پـرورد | یـوســف مــا گــرگ را در پــیـرهــن مــی پــرورد |
| خون چو گردد مشک هیهات است ماند در وطن | نــافــه را بــیـهــوده آهــوی خــتــن مــی پــرورد |
| آن حـریف خـار زخـمـم مـن کـه صـحـرای جـنـون | هر کـجـا خـاری اسـت بـهر پـای مـن می پـرورد |
| خوشه را هرگز نمی بـاشد دو سر، بگسل طمع | مـی گـدازد جـان خـود را هر کـه تـن مـی پـرورد |
| گـلـرخـان را مـی دهـد تـعـلـیـم عـاشـق پــروری | گـل کـه بــلـبــل را در آغـوش چـمـن مـی پـرورد |
| بــی تأمـل دم مـزن، کـز لـب گـهـر مـی ریـزدش | چون صدف هر کس سخن را در دهن می پرورد |
| پـرده ای بـر روی کار از جـوی شـیرافکنده اسـت | عـشـق، شـیرین را بـه خـون کوهکن می پـرورد |
| این غـزل را هـر کـه گـوید صـائب از اهل سـخـن | مـی گـدازد جـان شـیـریـن و سـخـن مـی پـرورد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
