سـخـن تــانـگـردد چـو مـوی مـیـانـشمـحــال اسـت آیـد بــرون ازدهـانـشبــه مـژگــان دگـر بــازگـشــتــن نـداردنـگـاهی کـه افـتـد بـه سـرو روانـشز بس لط…
| سـخـن تــانـگـردد چـو مـوی مـیـانـش | مـحــال اسـت آیـد بــرون ازدهـانـش |
| بــه مـژگــان دگـر بــازگـشــتــن نـدارد | نـگـاهی کـه افـتـد بـه سـرو روانـش |
| ز بس لطف، چون رشته از عقد گوهر | نـمـایـان بــود مـغـز ازاسـتــخــوانـش |
| دل پـــر مـــرا خـــالـــی آن روز گـــردد | که از بـوسه خالی کنم بوسه دانش |
| مـجــویـیـد اسـلـام ازان نـامـسـلـمـان | کــه زنـار بــاشــد ز مــوی مــیـانـش |
| مـجــرد زالــفــاظ گــردد چــو مـعــنـی | سـخـن تــا بــرآیـد ز تــنـگ دهـانـش |
| مـــرا بـــرده ازراه بـــیـــرون عـــزیــزی | کـه گل یک پـیاده اسـت از کـاروانش |
| مـنه تـهمـت گـوشـه گـیری بـه عـنقـا | که از کوه قاف است سنگ نشانش |
| دل ســـنــگ شـــد آب صــائب زآهــم | نـشــد نـرم گـردد دل پــاســبــانـش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
