سـری را که بـالین شـود آسـتـانشبــود بــخــت بــیــدار خــواب گــرانــشفتـاده است کارم بـه خـونریز طفلیکـه گـلگـون شـود اسـب نی زیر رانشرسانده است ناس…
| سـری را که بـالین شـود آسـتـانش | بــود بــخــت بــیــدار خــواب گــرانــش |
| فتـاده است کارم بـه خـونریز طفلی | کـه گـلگـون شـود اسـب نی زیر رانش |
| رسانده است ناسازگاری بـه جـایی | کـه نتـوان سـخـن سـاخـتـن از زبـانش |
| ز دل پــاک سـازد بــسـاط جـهـان را | نـسـیمـی کـه بـرخـیزد از بـوسـتـانـش |
| شکوه جمالش رسیده است جـایی | کـه خـواب بــهـاران کـنـد پـاسـبــانـش |
| به نازک میانی است کارم که دیدن | کــنـد کــار آتــش بــه مــوی مــیـانـش |
| ز می جـان کند درتـن می پـرستـان | لــب جــام تــا بــوســه زد بــردهـانـش |
| گرفـتـم که افـتـد گذارش بـه خـاکـم | که راهست دستی که گیرد عنانش ؟ |
| سـپـندی کـه از روی گرم تـو سـوزد | شــود ســرمـه درکـام، آه و فــغــانـش |
| نـمـانـده اسـت سـامـان پـرواز دل را | ربــایـد مــگــر بــیـخــودی ازمــیــانــش |
| حـجــاب اسـت مـهـر دهـان هـنـرور | ز جــوهــر بــود تــیــغ،بــنــد زبـــانــش |
| چـه فارغ ز چـرخ اسـت آزاد طـبـعی | کــه از هـمـت خــود بــود آســمــانـش |
| مـیـنـدیـش از چـیـن ابــروی گـردون | که نرم اسـت بـسـیار پـشـت کـمانش |
| نـشـد مـهـربــان ازدعـای دل شــب | کـجـا خـط بـه صـائب کـند مهربـانش ؟ |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
