دامـن کـشـان شـبـی گـذر افـتـاد بـر مـنشبرخاستم چو گرد و نشستم به دامنششـاهان اسـیر حـلقـه گـیسـوی پـر خـمششـیران شـکـار شـیوه آهـوی پـر فـنـشدل هـا ش…
| دامـن کـشـان شـبـی گـذر افـتـاد بـر مـنش | برخاستم چو گرد و نشستم به دامنش |
| شـاهان اسـیر حـلقـه گـیسـوی پـر خـمش | شـیران شـکـار شـیوه آهـوی پـر فـنـش |
| دل هـا شـکـسـتـه از شـکـن زلـف کـافـرش | مـردان فــتــاده از نـگـه مـردم افــکـنـش |
| پـــروانــه حــریــص چـــه پـــروا ز آتـــشــش | دلخستـه فراق چه وحشت ز کشتـنش |
| هر کـس کـه دید گـوشـه ابـروی دوسـت را | بـاکی نبـاشـد از دم شمشیر دشمنش |
| آن را که نقش صورت جانان بـه خاطر است | خاطر نمی کشد بـه تـماشای گلشنش |
| گـر بـیـنـد آتـشـیـن رخ او چـشـم بــاغـبــان | آتـش زند بـه لاله و نسرین و سوسنش |
| تـا مـرغ دل جـدا شـد از آن زلـف پـر شـکـن | هر لـحـظـه پـر زند بـه هوای نشـیمنش |
| دیوانه ای که می کشدش تار موی دوست | نـتـوان نـگـاه داشـت بـه زنـجـیر آهـنـش |
| مـاهی کـه دوش خـرمن صـبـرم بـه بـاد داد | امروز بـرق عشق زد آتـش بـه خـرمنش |
| نـرم از دعــا نـشــد دل آن تــرک لـشــکـری | کـاری نکـرد هیچ دعـایی بـه جـوشـنش |
| بــرداشـت بــار گـردنـم از بــن بـه تـیـغ تـیـز | یارب کـه خـون مـن نـشـود بـار گـردنش |
| قــوت فــروغــی از لــب یــاقــوت او رســیـد | تــا شـاه شـد وســیـلـه رزق مـعـیـنـش |
| روشـن ضـمـیـر نـاصـردیـن شـه کـه آفـتــاب | کـسـب فـروغ می کند از رای روشـنش |
| چــون زرفـشــان شــود کـف گـوهـر نـوال او | نـدهـد کـفـاف حـاصـل دریـا و مـعـدنـش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
