از رشــتــه جــان تــاب بــرد مــوی مـیـانـشاز رفـــتـــن دل آب خـــورد ســـرو روانـــشآن شــاهـســواری کــه مـنـم دل نـگــرانـشتـیری است که از خـانه …
| از رشــتــه جــان تــاب بــرد مــوی مـیـانـش | از رفـــتـــن دل آب خـــورد ســـرو روانـــش |
| آن شــاهـســواری کــه مـنـم دل نـگــرانـش | تـیری است که از خـانه زین است کمانش |
| چـون نقطـه موهوم که قسـمت کندش هیچ | پــوشـیـده تـر از خـنـده شـود راز دهـانـش |
| در جـلـوه گـهـش زخـم نـمـایـان بـود آغـوش | تـرکی کـه بـه شـمشـیر زند حـرف،میانش |
| از جــــلـــوه کـــنـــد آب دل اهـــل نـــظـــر را | پــیـوســتــه ازان تــازه بــود ســرو روانــش |
| از گرد لبـش چـون خـط مشـکـین نشـود دور | حـرفـی کـه نـدانـسـتــه بــرآیـد ز دهـانـش |
| از خـــانـــه آیــیــنـــه صـــبـــوحـــی زده آیــد | از چشم خود آن کس که بـود رطل گرانش |
| گـر تــیـغ زبــانـش نـکـنـد مـوی شــکــافــی | مشـکـل که حـدیثـی بـه لب آید ز دهانش |
| دارد چـو هدف درخـم مـن سـخـت کـمـانـی | کـز تــیـر کــجــی بــرد بــرون زور کـمـانـش |
| موری است کشیده است به بر تنگ شکررا | خـالـی کـه نمـایان شـده از کـنـج دهانـش |
| صائب چه خیال است که در دست من افتـد | سیبی که سهیل است ز خونابه کشانش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
