صـنـمـا ایـن چـه گـمـانـسـت فـرودسـت حـقـیـرتـا بـدیـن حـد مـکـن و جـان مـرا خـوار مـگـیـرکـــوه را کـــه کـــنــد انــدر نــظـــر مــرد قـــضـــاکــا…
| صـنـمـا ایـن چـه گـمـانـسـت فـرودسـت حـقـیـر | تـا بـدیـن حـد مـکـن و جـان مـرا خـوار مـگـیـر |
| کـــوه را کـــه کـــنــد انــدر نــظـــر مــرد قـــضـــا | کــاه را کـوه کــنـد ذاک عــلـی الـلـه یـســیـر |
| خـنک آن چـشـم که گوهر ز خـسـی بـشناسـد | خـنک آن قافـله ای که بـودش دوسـت خـفیر |
| حـاکـمـی هـر چـه تـو نـامـم بـنـهی خـشـنـودم | جان پاک تو که جان از تو شکورست و شکیر |
| مـاه را گـر تــو حـبــش نـام نـهـی سـجـده کـنـد | سـرو را چــنـبــر خـوانـی نـکـنـد هـیـچ نـفـیـر |
| زانـک دشــنــام تــو بــهـتــر ز ثــنـاهـای جــهـان | ز کـجــا بــانـگ سـگـان و ز کـجــا شـیـر زئیـر |
| ای کـه بــطـال تـو بــهـتــر ز هـمـه مـشـتـغـلـان | جـز تـو جـمـلـه هـمـه لـاسـت از آنـیم فـقـیـر |
| تـــاج زریــن بـــده و ســـیــلـــی آن یــار بـــخـــر | ور کـســی نـشــنـود ایـن را انـمـا انـت نـذیـر |
| بــر قـفـای تـو چـو بــاشـد اثـر سـیـلـی دوسـت | بــوســه هـا یـابــد رویـت ز نـگــاران ضــمــیـر |
| مــرد دنــیــا عــدمــی را حـــشــمــی پـــنــدارد | عـمر در کار عـدم کی کند ای دوسـت بـصـیر |
| رفـت مـردی بــه طـبـیـبـی بـه کـلـه درد شـکـم | گفت او را تو چه خوردی که بـرستـست زحیر |
| بـیـشـتـر رنـج کـه آیـد هـمـه از فـعـل گـلـوسـت | گفت من سوخـتـه نان خوردم از پـست فطیر |
| گـفـت سـنـقـر بـرو آن کـحـل عـزیـزی بـه مـن آر | گفـت درد شـکم و کحـل خـه ای شـیخ کبـیر |
| گـفـت تـا چـشـم تـو مر سـوخـتـه را بـشـناسـد | تـا نـنـوشـی تـو دگـر سـوخـتـه ای نیم ضـریر |
| نیست را هست گمان برده ای از ظلمت چشم | چـشمت از خـاک در شـاه شود خـوب و منیر |
| هـلـه ای شــارح دل هـا تــو بــگــو شــرح غــزل | مـن اگـر شــرح کـنـم نـیـز بــرنـجــد دل مـیـر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
