شـد سـرمه سـویدای دل از نور جـمـالـشای وای اگـر تـیـغ کـشـد بــرق جـلـالـشچــون مــور، دل خــام طــمــع بــال بــرآوردتــا شـد زتــه زلـف عـیـان دانـه…
| شـد سـرمه سـویدای دل از نور جـمـالـش | ای وای اگـر تـیـغ کـشـد بــرق جـلـالـش |
| چــون مــور، دل خــام طــمــع بــال بــرآورد | تــا شـد زتــه زلـف عـیـان دانـه خــالـش |
| خط بـر سر رعنایی شمشاد کشیده است | هر چند که بیش از الفی نیست نهالش |
| چـون آینه آن کس که ز صاحـب نظران شد | درکـوچـه و بــازار بـود صـحـبــت حـالـش |
| در پـوسـت نگـنجـد گـل از اندیشـه شـادی | غـافـل کـه شـکـرخـند بـود صـبـح زوالش |
| رنگین سخن آن به که بسازد به خموشی | طـاوس همـان بـه کـه نـبـینـد پـروبـالـش |
| چــون بــر ســر گـفـتــار رود خــامـه صـائب | دیوانه شـود بـوی گـل از لـطـف مقـالـش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
