جـــبــــاروار و زفـــت او دامـــن کـــشـــان مـــی رفـــت اوتـسخرکنان بـر عاشقان بـازیچـه دیده عشق رابــــس مـــرغ پــــران بــــر هـــوا از دام هـــ…
| جـــبــــاروار و زفـــت او دامـــن کـــشـــان مـــی رفـــت او | تـسخرکنان بـر عاشقان بـازیچـه دیده عشق را |
| بــــس مـــرغ پــــران بــــر هـــوا از دام هـــا فـــرد و جـــدا | مـی آیـد از قـبــضـه قـضــا بــر پــر او تــیـر بــلـا |
| ای خـواجـه سـرمسـتـک شدی بـر عاشقان خـنبـک زدی | مست خـداوندی خـود کشتـی گرفتـی بـا خـدا |
| بــر آسـمـان هـا بــرده سـر وز سـرنـبــشـت او بـی خـبــر | همیان او پـرسـیم و زر گوشـش پـر از طـال بـقا |
| از بــوســه هـا بــر دســت او وز ســجــده هـا بــر پــای او | وز لــورکــنـد شــاعــران وز دمــدمـه هـر ژاژخــا |
| بـــاشـــد کـــرم را آفـــتـــی کـــان کـــبـــر آرد در فـــتـــی | از وهم بـیمـارش کـنـد در چـاپـلـوسـی هر گـدا |
| بــــدهـــد درم هـــا در کـــرم او نـــافـــریـــدســـت آن درم | از مال و ملک دیگری مردی کـجـا بـاشـد سـخـا |
| فـرعــون و شــدادی شــده خــیـکـی پــر از بــادی شــده | موری بـده مـاری شـده وان مـار گـشـتـه اژدها |
| عـشـق از سـر قـدوسـیـی هـمـچــون عـصـای مـوسـیـی | کو اژدها را می خـورد چـون افکند موسی عصا |
| بــر خــواجــه روی زمــیــن بــگــشــاد از گــردون کــمــیـن | تیری زدش کز زخم او همچون کمانی شد دوتا |
| در رو فــــتــــاد او آن زمـــان از ضــــربــــت زخــــم گــــران | خـرخـرکنان چـون صـرعیان در غرغره مرگ و فنا |
| رســوا شــده عـریـان شـده دشـمـن بــر او گـریـان شـده | خویشان او نوحـه کنان بـر وی چـو اصحـاب عزا |
| فـــرعـــون و نــمــرودی بـــده انــی انــا الـــلـــه مــی زده | اشــکــســتــه گــردن آمـده در یـارب و در ربــنـا |
| او زعـــفـــرانـــی کـــرده رو زخـــمـــی نـــه بـــر انـــدام او | جـز غـمزه غـمازه ای شـکـرلـبـی شـیرین لـقـا |
| تـیـرش عـجـبــتــر یـا کـمـان چـشـمـش تـهـیـتـر یـا دهـان | او بـی وفـاتـر یا جـهـان او مـحـتـجـبـتـر یا هـمـا |
| اکــنــون بــگــویــم ســر جــان در امــتــحــان عــاشــقــان | از قـفـل و زنجـیر نهان هین گوش ها را بـرگشـا |
| کــی بــرگــشــایـی گــوش را کــو گـوش مـر مـدهـوش را | مخـلص نبـاشـد هوش را جـز یفعل الله ما یشـا |
| این خـواجـه بـاخـرخـشـه شـد پـرشـکسـتـه چـون پـشـه | نالان ز عـشـق عـایشـه کابـیض عینی من بـکا |
| انــا هــلــکــنــا بـــعـــدکـــم یــا ویــلــنــا مــن بـــعـــدکــم | مـقـت الـحـیـوه فـقـدکـم عـودوا الـیـنـا بـالـرضـا |
| الـعـقـل فـیـکـم مـرتــهـن هـل مـن صـدا یـشـفـی الـحـزن | و القلب منکم ممتـحـن فـی وسـط نیران النوی |
| ای خـواجـه بـا دسـت و پـا پـایـت شـکـسـتـسـت از قـضـا | دل ها شکستی تـو بـسی بـر پـای تـو آمد جزا |
| ایـن از عــنـایـت هـا شــمـر کـز کـوی عــشــق آمـد ضــرر | عشق مجـازی را گذر بـر عشق حـقست انتـها |
| غـازی بـه دسـت پـور خـود شـمـشـیر چـوبـین مـی دهـد | تـا او در آن اسـتـا شـود شـمشـیر گیرد در غـزا |
| عـشـقـی کـه بـر انـسـان بـود شـمـشـیر چـوبـین آن بـود | آن عشـق بـا رحـمان شود چـون آخـر آید ابـتـلا |
| عــشــق زلــیــخــا ابـــتــدا بــر یــوســف آمــد ســال هــا | شد آخر آن عشق خـدا می کرد بـر یوسف قفا |
| بــگـریـخــت او یـوسـف پــیـش زد دســت در پــیـراهـنـش | بـدریـده شـد از جـذب او بـرعـکـس حـال ابــتـدا |
| گــفــتـــش قــصــاص پـــیــرهــن بـــردم ز تــو امــروز مــن | گفتـا بـسـی زین ها کند تـقلیب عـشـق کبـریا |
| مــطــلــوب را طــالــب کــنــد مــغــلــوب را غــالــب کــنـد | ای بـس دعاگو را که حـق کرد از کرم قبـله دعا |
| بــاریـک شـد ایـن جــا سـخـن دم مـی نـگـنـجـد در دهـن | من مغلطـه خـواهم زدن این جـا روا بـاشـد دغا |
| او مـی زنـد مـن کـیـســتــم مـن صـورتــم خــاکـیـســتــم | رمـال بــر خـاکـی زنـد نـقـش صـوابـی یـا خـطـا |
| ایـن را رهـا کــن خــواجــه را بــنـگــر کــه مـی گـویـد مـرا | عـشـق آتـش اندر ریش زد ما را رها کردی چـرا |
| ای خــواجـــه صــاحــب قــدم گــر رفــتـــم ایــنــک آمــدم | تـا مـن در این آخـرزمـان حـال تـو گـویـم بـرمـلـا |
| آخـــر چـــه گـــویــد غـــره ای جـــز ز آفـــتـــابـــی ذره ای | از بـحـر قـلـزم قـطـره ای زین بـی نهایت ماجـرا |
| چــون قــطــره ای بــنـمــایـدت بــاقــیـش مـعــلــوم آیـدت | ز انـبـار کـف گـنـدمـی عـرضـه کـننـد انـدر شـرا |
| کـفــی چــو دیـدی بــاقــیـش نـادیـده خــود مـی دانـیـش | دانیش و دانی چـون شود چون بـازگردد ز آسیا |
| هـســتــی تــو انـبــار کـهـن دســتــی در ایـن انـبــار کـن | بـنگـر چـگونه گندمی وانگه بـه طـاحـون بـر هلا |
| هست آن جهان چون آسیا هست آن جهان چون خرمنی | آن جـا همین خـواهی بـدن گر گندمی گر لوبـیا |
| رو تــرک ایـن گـو ای مـصـر آن خـواجــه را بــیـن مـنـتــظـر | کـو نیم کـاره می کـند تـعـجـیل می گـوید صـلا |
| ای خـواجـه تـو چـونـی بـگـو خـسـتـه در این پـرفـتـنـه کـو | در خـاک و خـون افتـاده ای بـیچـاره وار و مبـتـلا |
| گـفـت الـغـیـاث ای مـسـلـمـیـن دل هـا نـگـهـداریـد هـیـن | شد ریخته خود خون من تا این نبـاشد بـر شما |
| مـن عــاشــقـان را در تــبــش بــســیـار کـردم ســرزنـش | بـا سـینه پـرغـل و غـش بـسـیار گفـتـم ناسـزا |
| ویــــل لــــکــــل هــــمــــزه بــــهــــر زبـــــان بـــــد بـــــود | هـمــاز را لــمــاز را جــز چــاشــنـی نــبــود دوا |
| کـی آن دهـان مـردم اســت ســوراخ مـار و کــژدم اســت | کـهـگـل در آن سـوراخ زن کـزدم مـنـه بـر اقـربـا |
| در عــشــق تـــرک کــام کــن تـــرک حـــبـــوب و دام کــن | مر سـنگ را زر نام کن شـکـر لقـب نه بـر جـفـا |
| آن خــواجــه را در کــوی مــا در گــل فــرورفــتــســت پـــا | بــا تـو بـگـویـم حـال او بـرخـوان اذا جـاء الـقـضـا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
