چون غنچه نشکفته درین بـاغ غمین بـاششــیـرازه اوراق دل از چــیـن جــبــیـن بــاشچـون آتـش سـوزان مشـو ازبـاد سـبـکسـرچـون آب ز روشـن گهری خـاک نشـین بـ…
| چون غنچه نشکفته درین بـاغ غمین بـاش | شــیـرازه اوراق دل از چــیـن جــبــیـن بــاش |
| چـون آتـش سـوزان مشـو ازبـاد سـبـکسـر | چـون آب ز روشـن گهری خـاک نشـین بـاش |
| از خــشــکــی اگــر ابــر گـهـربــار نـگــردی | درپــرورش دانــه افــشــانــده، زمــیـن بــاش |
| در بستن چشم است اگر هست گشادی | دررهـگــذر صــیـد،طــلـبــکــار کــمـیـن بــاش |
| دنـبـالـه روان راسـت خـطـر بـیـش ز رهـزن | آگــاه ز خــود درنــفــس بــازپــســیــن بــاش |
| خـواهی کـه بـه روشـن گـهری نـام بـرآری | در روی زمین خانه نشین همچـو نگین بـاش |
| شـاید دری از غـیـب بـه روی تـو گـشـاینـد | چون خال درآن کنج دهن گوشه نشین باش |
| صــائب نــبــود زیـر فــلــک جــای اقــامــت | چون موج، سبـکسیر درین شوره زمین بـاش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
