رستم کسی بود که برآید به خوی خویشدر وقـت احــتــیـاج بــگـیـرد گـلـوی خــویـشآبـی اسـت آبــرو کـه نـیـایـد بـه جـوی بــازاز تـشـنـگـی بـسـوز ومـریـز آ…
| رستم کسی بود که برآید به خوی خویش | در وقـت احــتــیـاج بــگـیـرد گـلـوی خــویـش |
| آبـی اسـت آبــرو کـه نـیـایـد بـه جـوی بــاز | از تـشـنـگـی بـسـوز ومـریـز آبــروی خـویـش |
| هرکس که همچو صبـح نفس راشمرده زد | پــرنـور کـرد عـالـمـی ازگـفـتــگـوی خــویـش |
| بــیـدار شـو بــه چــشـم تأمـل نـظـاره کـن | هـر صـبــحــدم درآیـنـه حـشـر روی خـویـش |
| صـرصـر بـه گـرد من نرسـد درگـذشـتـگـی | دلبـستـگی چو غنچه ندارم بـه بـوی خویش |
| زیـن بــیـش بــحــر را نـتــوان انـتــظــار داد | چون سنگ می زنیم به قلب سبوی خویش |
| فـردا چـو بــرق از آتــش سـوزان گـذر کـنـد | امــروز هــرکــه بـــگــذرد از آرزوی خـــویــش |
| صـائب نصـیب دشـمـن خـونـخـوار مـاشـود | طرفی که بـسته ایم ز جام و سبوی خویش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
