شــادیـی کـان از جــهـان انـدر دلـت آیـد مـخــرشــادیـی کــان از دلــت آیـد زهــی کــان شــکــربــازخــر جــان مـرا زیـن هـر دو فـراش ای خــداپـهلوی ا…
| شــادیـی کـان از جــهـان انـدر دلـت آیـد مـخــر | شــادیـی کــان از دلــت آیـد زهــی کــان شــکــر |
| بــازخــر جــان مـرا زیـن هـر دو فـراش ای خــدا | پـهلوی اصحـاب کهفم خوش بـخسبـان بـی خـبـر |
| سـایه شـادیسـت غـم غم در پـی شـادی دود | تـرک شـادی کـن کـه این دو نسـکـلـد از همـدگـر |
| در پـی روزست شب و اندر پـی شادیست غم | چـون بـدیـدی روز دان کـز شـب نـتـان کـردن حـذر |
| تـا پـی غـم مـی دوی شـادی پـی تـو می دود | چــون پــی شـادی روی تــو غـم بــود بــر ره گـذر |
| یاد مـی کـن آن نـهنـگـی را کـه مـا را درکـشـد | تا نماند فهم و وهم و خوب و زشت و خشک و تر |
| همچو شمع نخل بندان کآتشش در خود کشد | کــاغـــذ پـــرنــقــش و صـــورت درفــتـــد در آب در |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
