مـا داغ تـوبــه بــر دل سـاغـر گـذاشـتـیـمدور طـرب بــه نـشأه دیـگـر گـذاشـتـیـماینـجـا کـسـی بـه داد دل مـا نمـی رسـددیوان خـود بـه دامن محـشر گذاشـت…
| مـا داغ تـوبــه بــر دل سـاغـر گـذاشـتـیـم | دور طـرب بــه نـشأه دیـگـر گـذاشـتـیـم |
| اینـجـا کـسـی بـه داد دل مـا نمـی رسـد | دیوان خـود بـه دامن محـشر گذاشـتـیم |
| تــرک ســرســت خــضـر ره بــازمـانـدگـان | ما کار شمع خویش به صرصر گذاشتیم |
| یـک جـبــهـه گـشـاده نـدیـدیـم در جـهـان | پـوشـیده بـود روی بـه هر در گذاشـتـیم |
| ابــر ز کـام مـغـز جـهـان را گـرفـتــه اسـت | بـیهوده عود خویش بـه مجمر گذاشتیم |
| تــا در شــمــار آبــلــه پــایــان در آمــدیــم | چـون بـحـر پـای بـر سر گوهر گذاشتـیم |
| روی زمین چو صفحه مسطر کشیده شد | از بـس بـه خاک پـهلوی لاغر گذاشتـیم |
| روزی کــه گــشــت آهـن مــا تــیـغ آبــدار | تـن رابـه پـیچ و تـاب چو جوهر گذاشتیم |
| آییـنـه ای اسـت آب نـمـا سـاغـر سـپـهـر | بـیهوده لب بـر این لب ساغر گذاشتـیم |
| صــائب ز انــفــعــال نــداریـم روی خــلــق | تـا خـویش را بـه خـاک بـرابـر گذاشتـیم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
