از کــنــار خــویـش یــابــم هــر دمــی مــن بــوی یـارچـون نگیرم خـویش را من هر شـبـی اندر کـناردوش بــاغ عــشــق بــودم آن هـوس بــر ســر دویـدمــهـ…
| از کــنــار خــویـش یــابــم هــر دمــی مــن بــوی یـار | چـون نگیرم خـویش را من هر شـبـی اندر کـنار |
| دوش بــاغ عــشــق بــودم آن هـوس بــر ســر دویـد | مــهـر او از دیـده بــرزد تــا روان شــد جــویـبــار |
| هـر گــل خــنـدان کــه رویـیـد از لـب آن جــوی مـهـر | رسته بـود از خار هستی جسته بود از ذوالفقار |
| هـر درخـت و هـر گـیـاهـی در چــمـن رقـصـان شـده | لـیک انـدر چـشـم عـامـه بـسـتـه بـود و بـرقـرار |
| نــاگــهــان انــدررســیــد از یـک طــرف آن ســرو مــا | تا که بـیخود گشت بـاغ و دست بـر هم زد چنار |
| رو چو آتش می چو آتش عشق آتش هر سه خوش | جـان ز آتـش هـای درهـم پــرفـغـان ایـن الـفـرار |
| در جــهـان وحــدت حــق ایـن عـدد را گـنـج نـیـسـت | وین عدد هست از ضرورت در جـهان پـنج و چـار |
| صد هزاران سیب شیرین بـشمری در دست خـویش | گر یکی خواهی که گردد جمله را در هم فشار |
| صــد هـزاران دانـه انـگـور از حــجــاب پــوســت شــد | چـون نـمـانـد پـوسـت مـانـد بـاده های شـهریار |
| بـی شمار حرف ها این نطق در دل بـین که چیست | سـاده رنگی نیسـت شـکلی آمده از اصـل کـار |
| شـمـس تــبــریـزی نـشـسـتـه شـاهـوار و پــیـش او | شـعـر مـن صـف هـا زده چـون بـنـدگـان اخـتـیار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
