گـر در آیـد شــب عــیـد از درم آن صــبــح امـیـدشـب مـن روز شـود یک سـر و روزم همه عـیدخـسـتـگـیهای مـرا عـشـق بـه یک جـو نگـرفـتلـاغـریـهـای مـرا دوس…
| گـر در آیـد شــب عــیـد از درم آن صــبــح امـیـد | شـب مـن روز شـود یک سـر و روزم همه عـید |
| خـسـتـگـیهای مـرا عـشـق بـه یک جـو نگـرفـت | لـاغـریـهـای مـرا دوسـت بــه یـک مـو نـخــریـد |
| غـنچـه ای در همـه گـل زار مـحـبـت نشـکـفـت | گـلـبــنـی در هـمـه بــســتــان مـودت نـدمـیـد |
| هـم ســحــابــی ز بــیـابــان مـروت نـگــذشــت | هـم نـسـیـمـی ز گـلـســتــان عـنـایـت نـوزیـد |
| صـاف بـی درد کـس از سـاقـی این بـزم نـخـورد | گـل بـی خـار کـس از گـلـبـن ایـن بــاغ نـچـیـد |
| نـه مـســلـمـان ز قـضـا کـام روا شــد نـه یـهـود | نه شـقـی مطـلبـش از چـرخ بـرآمد نه سـعـید |
| رهــروی کــو کــه دریــن بـــادیــه از ره نــفــتــاد | پـیـروی کـو کـه درین مـعـرکـه در خـون نـتـپـیـد |
| نیک بخت آن که در این خانه نه بگرفت و نه داد | تیزهوش آن که در این پرده نه بشنید و نه دید |
| از مــرادت بـــگـــذر تـــا بـــه مــرادت بـــرســـی | که ز مقصـود گذشـت آن که بـه مقصود رسـید |
| وقـتــی آســوده ز آمـد شــد انـدیـشـه شــدیـم | کـه در خـانـه بـبـسـتـیم و شـکـسـتـیم کـلـیـد |
| مـا فـروغـی بـه سـیه روزی خـود خـوشـنـودیـم | زآن کـه هرگـز نـتـوان مـنـت خـورشـید کـشـید |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
