مـا گـر چـه در بـلـندی فـطـرت یگـانه ایمصــد پــلــه خــاکــســارتــر از آســتــانـه ایـمدیدیم اگر چـه سنگ در او بـارها گداختمـا غـافـل از گـداز درین …
| مـا گـر چـه در بـلـندی فـطـرت یگـانه ایم | صــد پــلــه خــاکــســارتــر از آســتــانـه ایـم |
| دیدیم اگر چـه سنگ در او بـارها گداخت | مـا غـافـل از گـداز درین شـیـشـه خـانـه ایـم |
| در گلشنی که خرمن گل می رود به باد | در فــکـر جــمـع خــار و خــس آشــیـانـه ایـم |
| از مـا مـپــرس حــاصـل مـرگ و حـیـات را | در زندگـی بـه خـواب و بـه مردن فـسـانه ایم |
| چـون صـبـح زیـر خـیمـه دلـگـیـر آسـمـان | در آرزوی یــک نــفـــس بـــیــغـــمـــانــه ایــم |
| چـون زلف هر کـه را که فـتـد کـار در گره | با دست خشک عقده گشا همچو شانه ایم |
| دایـم کــمــان چــرخ بــود در کــمـیـن مـا | در خــاکــدان دهــر هــمــانــا نــشــانــه ایـم |
| آنجـاسـت آدمی که دلش سـیر می کند | مــا در مـیـان خــلــق هـمـان بــر کــرانـه ایـم |
| مـا را زبـان شـکـوه ز بـیـداد یـار نـیـسـت | هـر چــنــد آتــشــیـم ولــی بــی زبــانـه ایـم |
| گـر تـو گـل هـمـیـشـه بــهـاری زمـانـه را | مــا بــلــبــل هـمــیـشــه بــهـار زمــانــه ایـم |
| در محـفلی که روی تـو عـرض صـفا دهد | سـرگـشـتـه تـر ز طـوطـی آیـیـنـه خـانـه ایـم |
| صــائب گـرفــتــه ایـم کـنـاری ز مـردمـان | آســـوده از کــشــاکــش اهــل زمــانــه ایــم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
