در محـفلی که تـیغ زبـان بـر کشیده ایمدر گـوش تـیغ حـلـقـه جـوهر کـشـیده ایمگر حـنظل سـپـهر بـه سـاغر فشرده اندابـرو تـرش نسـاخـتـه بـر سـر کشـیده ایمد…
| در محـفلی که تـیغ زبـان بـر کشیده ایم | در گـوش تـیغ حـلـقـه جـوهر کـشـیده ایم |
| گر حـنظل سـپـهر بـه سـاغر فشرده اند | ابـرو تـرش نسـاخـتـه بـر سـر کشـیده ایم |
| در پـرده دل اسـت شـب و روز عـیش ما | دایم چـو غنچـه سر بـه تـه پـر کشیده ایم |
| شاخ شکوفه ایم، سبیل است سیم ما | چـون نـوبـهار رشـتـه ز گـوهر کـشـیده ایم |
| از داغ لـالـه نـامـه مـا دل سـیه تـرسـت | چـون لاله بـس که بـاده احـمر کشیده ایم |
| هرگز ز پـیش چشم چو مژگان نمی رود | خـاری کـه در ره تـو ز پـا بـر کـشـیـده ایـم |
| از نقـش بـوریای قناعـت، که سـبـز بـاد! | صائب همیشه صفحه مسطر کشیده ایم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
