حـرف سـبـک نـمـی بـردم ازقـرار خـویـشاز هـر صــدا چــو کــوه نـبــازم وقــار خــویـشگر بـگذرد چـو خـوشه پـروین سرم ز چـرخافـتـم چـو سـایه درقـدم شـاخـ…
| حـرف سـبـک نـمـی بـردم ازقـرار خـویـش | از هـر صــدا چــو کــوه نـبــازم وقــار خــویـش |
| گر بـگذرد چـو خـوشه پـروین سرم ز چـرخ | افـتـم چـو سـایه درقـدم شـاخـسـار خـویـش |
| بـر شـمع مضطرب شـده دسـت حـمایتـم | عاجـز کشـی چـو بـاد نسـازم شـعار خـویش |
| چـون آفـتـاب، گـوهـرم ازکـان عـزت اسـت | بـرخـاک اگـر فـتـم، نـفـتـم ز اعـتـبـار خـویـش |
| ا زمن کلاه گوشـه شـاخـی نگشـتـه خـم | چـون سروبـسـتـه ام بـه دل تـنگ بـارخـویش |
| چـون شـمع آتـشـم بـه رگ جـان اگـر زنند | بــرهـم نـمـی زنـم مـژه اشــکــبــار خــویـش |
| شـیرین بـه خـون کـنـنـد دهن تـیشـه مـرا | چــون کـوهـکـن نـدارم طــالـع زکــار خــویـش |
| از دیده حـسـود ، همـان نیش مـی خـورم | چـون داغ لـاله گـر کـنم آتـش حـصـار خـویش |
| عـشـق غـیور تـن بـه گـرسـتـن نمی دهد | این شعله تشنه است به خون شرار خویش |
| صـــد وعــده امــیــد بـــه دل داده ام دروغ | چـون من مبـاد هیچ کسی شرمسار خویش |
| رحمی به پشت دست نگارین خویش کن | زنــهــار بـــرمــدار نــظــر ازشــکــار خــویــش |
| خـط تــیـغ درقـلـمـرو رخـسـار او گـذاشـت | آخــر ســیـه زبــانــی مــا کــرد کــارخــویـش |
| دزدان بــوسـه خـال ز رخـسـار مـی بــرنـد | غــافــل مـشــو ز لـعــل لــب آبــدار خــویـش |
| آغوشم ازکشـاکش حـسـرت چـو گل درید | شـاخ گـلـی نـدیـد شـبــی درکـنـار خــویـش |
| تـاکی کـسـی بـه سـبـحـه ریگ روان کـند | در دشـت غم، شـمار غم بـی شمار خـویش |
| جـوش سـرشـک بـرسـر مژگـان ندیده ای | ای شـعـلـه پـر مـناز بـه رقـص شـرار خـویش |
| شـیـطـان راه مـا نـشـود گـنـدم بــهـشـت | مــارابــس اســت نـان جــویـن دیـار خــویـش |
| فرصت بـه شور چشمی اختـر نمی دهیم | خـود مـی شـویم چـشـم بـد روزگـار خـویش |
| پـوشـیده چـشـم می گذرد از در بـهشـت | صـائب فـتــاده اسـت بــه فـکـر دیـار خـویـش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
