یا رب شب دوشین چه مبـارک سحری بودکو را بـه سـر کشـتـه هجـران گذری بـودآن دوست که ما را بـه ارادت نظری هستبــا او مـگـر او را بـه عـنـایـت نـظـری بـودم…
| یا رب شب دوشین چه مبـارک سحری بود | کو را بـه سـر کشـتـه هجـران گذری بـود |
| آن دوست که ما را بـه ارادت نظری هست | بــا او مـگـر او را بـه عـنـایـت نـظـری بـود |
| مـن بـعـد حـکـایت نـکـنـم تـلـخـی هـجـران | کـان میوه که از صـبـر بـرآمد شـکری بـود |
| رویی نتـوان گفت که حسنش بـه چـه ماند | گویی که در آن نیم شب از روز دری بـود |
| گـویـم قـمـری بــود کـس از مـن نـپـسـنـدد | باغی که به هر شاخ درختش قمری بود |
| آن دم کـه خـبــر بــودم از او تـا تـو نـگـویـی | کز خویشتـن و هر که جهانم خبـری بـود |
| در عـالـم وصـفـش بـه جـهـانـی بـرسـیـدم | کاندر نظرم هر دو جـهان مخـتـصـری بـود |
| مـن بـودم و او نی قـلـم اندر سـر من کـش | بــا او نـتــوان گـفــت وجــود دگــری بــود |
| با غمزه خوبان که چو شمشیر کشیدست | در صبـر بـدیدم که نه محکم سپـری بـود |
| ســعــدی نـتــوانـی کـه دگـر دیـده بــدوزی | کـان دل بـربـودند که صـبـرش قـدری بـود |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
