ما رخـت خـود بـه گوشـه عزلت کشیده ایمدست از پیاله، پـای ز صحبـت کشیده ایممـشـکـل بــه تــازیـانـه مـحـشـر روان شـودپـایی کـه ما بـه دامن عـزلت کـشـیده…
| ما رخـت خـود بـه گوشـه عزلت کشیده ایم | دست از پیاله، پـای ز صحبـت کشیده ایم |
| مـشـکـل بــه تــازیـانـه مـحـشـر روان شـود | پـایی کـه ما بـه دامن عـزلت کـشـیده ایم |
| خــون در دل نـعـیـم بــهـشــت بــریـن کـنـد | میلی که ما بـه دیده رغـبـت کـشـیده ایم |
| در دانه خوشه ای شده هر خوشه خرمنی | تـا خـویش را بـه ملک قناعت کشـیده ایم |
| گام نهنگ سـاحـل مقـصـود ما شـده اسـت | از بـس که چـار موجـه کثـرت کشـیده ایم |
| گـشـتـه اسـت تـوتـیای قـلم اسـتـخـوان ما | تا سرمه ای به چشم بصیرت کشیده ایم |
| گردیده اسـت سـیلی صـرصـر بـه شـمع ما | دامان هر که را بـه شـفاعـت کشـیده ایم |
| تـا صبـح رسـتـخـیز بـه دندان گزیدنی است | دسـتـی که ما ز دامن فرصت کشـیده ایم |
| صــبــح وطــن بــه شــیـر بــرون آورد مــگــر | زهری که ما ز تـلخـی غربـت کشـیده ایم |
| گــردیـده اســت آب دل مــا ز تــشــنــگــی | تــا قـطـره ای ز ابــر مـروت کـشــیـده ایـم |
| آسـان نـگـشـتـه اسـت بـه آهنگ، سـاز مـا | یک عـمر گوشـمال نصـیحـت کـشـیده ایم |
| بـوده است گوشه دل خـود در جـهان خـاک | جـایی که ما نفس بـه فراغت کشیده ایم |
| صائب چـو سـرو و بـید ز بـی حـاصلی مدام | در بــاغ روزگـار خــجــالـت کــشــیـده ایـم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
