درخون نشستم از نفس مشکبار خویشچـون نافـه عـقده ای نگشـودم زکار خـویشانـجـم بــه آفـتــاب شـب تـیـره را رسـانـددارم امــیــدهــا بـــه دل داغــدار خـــ…
| درخون نشستم از نفس مشکبار خویش | چـون نافـه عـقده ای نگشـودم زکار خـویش |
| انـجـم بــه آفـتــاب شـب تـیـره را رسـانـد | دارم امــیــدهــا بـــه دل داغــدار خـــویــش |
| تـا یـک دل گـرفـتـه بــود دربــسـاط خـاک | چـون تـاک عقده ای نگشـایم ز کار خـویش |
| انصـاف نیسـت گـرد یتـیمی شـود غـریب | ورنـه شـکـســتــمـی گـهـر آبــدار خــویـش |
| از وقـت تـنگ،چـون گـل رعـنا درین چـمن | یک کـاسـه کـرده ایم خـزان و بـهـار خـویش |
| سـنـگ تـمـام درکـف اطـفـال هم نـمـانـد | آخــر جــنـون نـاقــص مـا کــرد کــارخــویـش |
| دارد مـــرا ز دولـــت بـــیــدار بـــی نـــیــاز | شمعی که دارم ازدل شب زنده دار خویش |
| صائب چـه فارغ اسـت زبـی بـرگی خـزان | مـرغـی کـه در قـفـس گـذراند بـهار خـویش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
