اگـر تـو بـرشـکـنـی دوسـتـان سـلـام کـنـنـدکه جـور قاعده بـاشـد که بـر غلام کنندهــزار زخــم پـــیــاپـــی گــر اتــفــاق افــتــدز دسـت دوست نشاید که…
اگـر تـو بـرشـکـنـی دوسـتـان سـلـام کـنـنـد | که جـور قاعده بـاشـد که بـر غلام کنند |
هــزار زخــم پـــیــاپـــی گــر اتــفــاق افــتــد | ز دسـت دوست نشاید که انتـقام کنند |
بــه تــیـغ اگـر بــزنـی بــی دریـغ و بــرگـردی | چـو روی بـاز کـنی بـازت احـتـرام کـننـد |
مـرا کــمـنـد مـیـفــکـن کـه خــود گـرفــتــارم | لویشـه بـر سـر اسـبـان بـدلـگـام کـنند |
چـو مـرغ خـانـه بـه سـنـگـم بـزن کـه بـازآیم | نه وحـشـیم که مرا پـای بـند دام کـنند |
یکـی بـه گـوشـه چـشـم الـتـفـات کـن ما را | که پـادشـاهان گه گه نظر بـه عام کنند |
کـه گـفـت در رخ زیـبــا حـلـال نـیـسـت نـظـر | حلال نیست که بـر دوستان حرام کنند |
ز من بپرس که فتوی دهم به مذهب عشق | نظـر بـه روی تـو شـاید که بـردوام کنند |
دهـان غــنــچــه بــدرد نــســیـم بــاد صــبــا | لبـان لعـل تـو وقـتـی که ابـتـسـام کنند |
غـریـب مـشـرق و مـغـرب بــه آشـنـایـی تــو | غریب نیست که در شهر ما مقام کنند |
من از روی تو نپـیچم که شرط عشق آنست | که روی در غرض و پـشت بـرملام کنند |
بـه جـان مضـایقه بـا دوسـتـان مکن سـعدی | که دوسـتـی نبـود هر چـه ناتـمام کنند |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج