بـتـان بـه ممـلـکـت حـسـن پـادشـاهانندولـی دریـغ کــه بــدخــواه نـیـک خــواهـانـنـدز اصـل پـرورش روح مـی دهـنـد این قـومولـی ز فـرقـت جـان سـوز جـسـم…
| بـتـان بـه ممـلـکـت حـسـن پـادشـاهانند | ولـی دریـغ کــه بــدخــواه نـیـک خــواهـانـنـد |
| ز اصـل پـرورش روح مـی دهـنـد این قـوم | ولـی ز فـرقـت جـان سـوز جـسـم گـاهـانـنـد |
| بـه جای شیر ز بـس خورده اند خون جگر | هـنـوز تــشــنـه لــب خــون بــیـگــنــاه انـنـد |
| کجا کمان سلامت ز عرصه ای ما راست | کـه در کـمین ز چـپ و راسـت کـج کـلاهانند |
| بـه طاق آن خم ابـرو شکستـگی مرساد | کـه در پـنـاهـش پـیـوسـتـه بــی پـنـاهـانـنـد |
| گرت ز تـیغ کشـد غـمزه اش گواه مخـواه | کـه کـشـتــگـان ره عـشـق بــی گـواهـانـنـد |
| فـروغــی از پــی خــوبــان مـاه روی مـرو | که سر به سر همه بی مهر و دل سیاهانند |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
