آن نــگــاری کــو رخ گــلــرنـگ داشــتبــی رخــش آیـیـنـه دل زنـگ داشــتوآن هـلـال ابــرو کـه چــون مـاه تــمـامغـره یـی در طـره شــبــرنـگ داشــتیـک …
| آن نــگــاری کــو رخ گــلــرنـگ داشــت | بــی رخــش آیـیـنـه دل زنـگ داشــت |
| وآن هـلـال ابــرو کـه چــون مـاه تــمـام | غـره یـی در طـره شــبــرنـگ داشــت |
| یـک نــظــر کــرد و مــرا از مــن بــبــرد | جـادوی چشمش چنین نیرنگ داشت |
| چـون نگین بـر دل نشـان خـویش کـرد | یـار نــام آور کــه از مــا نـنـگ داشــت |
| دل بــرفـت و خـانـه بـر غـم شـد فـراخ | کـانـده او جـای بــر دل تــنـگ داشـت |
| بـی غم او مرده کش بـاشد چـو نعش | قطب گردونی که هفت اورنگ داشـت |
| هم ز دسـت او قفـا خـوردم چـو چـنگ | گرچه بـر زانوم همچـون چـنگ داشت |
| صـــد نــوا شـــد پـــرده افـــغـــان مــن | ارغـنون عـشـقـش این آهنگ داشـت |
| روز و شب چون دیگ جوشان ناله کرد | آب خامش چـون گذر بـر سنگ داشت |
| سـیف فرغـانی بـصـلحـش پـیش رفت | گرچـه او در قبـضـه تـیغ جـنگ داشـت |
| آفـتـابـی ایـنـچـنـیـن بــر کـس نـتـافـت | تا اسد خورشید و مه خرچنگ داشت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
