مــنـم از جــان خــود بــیـزار بــیـزاراگــر بـــاشــد تـــو را از بـــنــده آزارمـرا خـود جـان و دل بـهـر تـو بـایـدکـه قـربــان تـو بــاشـد ای نـکـو…
| مــنـم از جــان خــود بــیـزار بــیـزار | اگــر بـــاشــد تـــو را از بـــنــده آزار |
| مـرا خـود جـان و دل بـهـر تـو بـایـد | کـه قـربــان تـو بــاشـد ای نـکـوکـار |
| ز آزار دلـــت گـــر چـــه نــگـــویــی | درون جــان مــن پــیــداســت آثــار |
| بــهـار از مـن بــگـردد چــون نـدانـم | چو در دل جای گلشن پر شود خار |
| گـناهم پـیش لـطـفـت سـجـده آرد | کـه ای مـسـجـود جـان زنـهار زنهار |
| گـنه را لطـف تـو گـوید کـه تـا کـی | گـنـه گـویـد بـدو کـایـن بـار ایـن بـار |
| تـن و جـانی کـه خـاک تـو نبـاشـد | تــن او ســلـه بــاشـد جــان او مـار |
| تـو خـورشـیدی و مرغ روز خـواهی | چـو مـرغ شـب بـیـایـد نـبـودش بـار |
| چـو بـرگیری تـو رسـم شب ز عالم | چـه پـرها بـرکـند مرغ شـب ای یار |
| بـه حـق آن که لطف تـو جـهانست | کـه آن جـا گم شـود این چـرخ دوار |
| به چشم جان چه دریا و چه صحرا | در آن عـالـم چـه اقـرار و چـه انـکـار |
| بـه تـنگـی درفـتـد هرک از تـو ماند | فــروکــن دســت و او را زود بـــردار |
| بـه قصد از شـمس تـبـریزی نگردم | چـگـونـه زهـر نـوشـد مـرد هشـیار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
