ز زخـم تـیغ زبـان هوش من بـلندی یافـتز نـیـش، چـاشـنـی نـوش مـن بـلـنـدی یـافـتنفس به سینه صبح سخن گره شده بودچـو مشـرق این علم از دوش من بـلندی یافتز…
| ز زخـم تـیغ زبـان هوش من بـلندی یافـت | ز نـیـش، چـاشـنـی نـوش مـن بـلـنـدی یـافـت |
| نفس به سینه صبح سخن گره شده بود | چـو مشـرق این علم از دوش من بـلندی یافت |
| ز عـشــق آتــشـی افـتــاد در وجــود مـرا | که سـقف نه فـلک از جـوش من بـلندی یافـت |
| درین ریاض من آن قمریم که قـامت سـرو | ز تــنـگ گــیـری آغــوش مـن بــلــنـدی یـافــت |
| بـه شـیشـه خـانه افلاک می زند خـود را | چنین که خشت خم از جوش من بلندی یافت |
| مــرا ز دیــده بـــنــدگــان مــکــن بــیــرون | کـه حـلـقـه فـلـک از گـوش مـن بـلـندی یافـت |
| ز خواب بـیخبـران گشت چـشم من بـیدار | ز مـسـتـی دگـران هـوش مـن بــلـنـدی یـافـت |
| هزار عقده دل چـون نسـیم صبـح گشـود | دمـی کـه از لـب خـامـوش مـن بـلـنـدی یافـت |
| نـبـود هوش مـرا تـا خـبـر ز خـویشـم بـود | ز فـیـض بـیـخـبـری هـوش مـن بـلـنـدی یـافـت |
| یکـی هزار شـد از بـنـد، عـشـق پـنـهانـم | ز کـاوش آتـش خـس پـوش مـن بـلـندی یافـت |
| ز هر زمین کـه غـبـاری بـلـند شـد صـائب | بــه قــصــد آیـنـه هـوش مـن بــلــنـدی یـافــت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
