ره سخـن بـه رخـش خـط عنبـرافشان یافتفغـان که طـوطـی از آیینه بـاز میدان یافـتز شـبـنمش جـگر سـنگ می شـود سـوراخگلی که پـرورش از اشـک عـندلیبـان یافـتب…
| ره سخـن بـه رخـش خـط عنبـرافشان یافت | فغـان که طـوطـی از آیینه بـاز میدان یافـت |
| ز شـبـنمش جـگر سـنگ می شـود سـوراخ | گلی که پـرورش از اشـک عـندلیبـان یافـت |
| بـه هر کـه هر چـه سـزاوار بـود بـخـشـیدنـد | سـکـنـدر آیـنـه و خـضـر آب حــیـوان یـافـت |
| مــگــیـر از ســر زانــوی فــکــر ســر زنــهــار | که غنچه هر چه طلب کرد در گریبـان یافت |
| ز کــاوش جــگــر فــکــر نــاامــیــد مــبـــاش | کـه ذره در دل خـود آفـتــاب تــابــان یـافـت |
| ز کــاوش جــگــر فــکــر نــاامــیــد مــبـــاش | کـه ذره در دل خـود آفـتــاب تــابــان یـافـت |
| کـلـید گـنـج سـعـادت زبـان خـامـوش اسـت | صدف به مزد خموشی گهر ز نیسان یافت |
| من آن زمان ز دل چاک چاک شستم دست | که شـانه راه در آن زلف عنبـرافشـان یافت |
| هــزار ســخــتــی نــادیـده در کــمــیـن دارد | کـسـی کـه کـام دل از روزگار آسـان یافـت |
| حــجــاب مـانـع روزی اسـت خــاکـسـاران را | تــنـور از نـفـس آتــشـیـن خـود نـان یـافـت |
| فـغـان کـه کـوهـکـن ســاده دل نـمـی دانـد | کـه راه در دل خـوبـان بـه زور نـتـوان یـافـت |
| مکـن شـتـاب بـه هر ورطـه ای کـه افـتـادی | کـه مـاه مـصـر بـرآمـد ز چـاه، زنـدان یـافـت |
| (لـب خـمـوش سـخـن هـای دلـنـشـین دارد | ضـمـیر نامـه مـا مـی تـوان ز عـنوان یافـت) |
| ز فکر، قامت هر کس که حـلقه شـد صـائب | بـه دست همت خـود خـاتـم سلیمان رفت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
