مکن بـه لهو و لعب صرف نوجـوانی خویشبـه خـاک شـوره مـریز آب زنـدگـانـی خـویشهـوای نـفـس ز دسـت اخـتــیـار بــرده مـراخجل چو موج سرابم ز خوش عنانی خویشن…
| مکن بـه لهو و لعب صرف نوجـوانی خویش | بـه خـاک شـوره مـریز آب زنـدگـانـی خـویش |
| هـوای نـفـس ز دسـت اخـتــیـار بــرده مـرا | خجل چو موج سرابم ز خوش عنانی خویش |
| نـیـم بــه خـاطـر صـحـرا چـو گـردبــاد گـران | نفس چو راست کنم می بـرم گرانی خویش |
| همان ز چـشم حـسودان مرانمکدان است | اگـر خـورم جـگـر خـود زبـی دهـانـی خـویش |
| درین جـهان دل بـی غـم نـمـی شـود پـیدا | اگـر بــرون دهـم از دل غـم نـهـانـی خـویـش |
| فغان که نیسـت بـغیر از دریغ و افسـوسی | بـه دست آنچـه مرا مانده از جـوانی خـویش |
| خـجـالـت اسـت نـصـیـبـم ز تـنـگـدسـتـیهـا | چـو مـیهـمـان طـفـیلـی زمـیـزبـانـی خـویش |
| بــه تــار خـود نـبــود هـیـچ عـنـکـبــوتـی را | عـلاقـه ای کـه تـو داری بـه زندگانی خـویش |
| دلم همیشه دو نیم است چون قلم صائب | ز بـس کـه منفـعـلـم از سـیه زبـانی خـویش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
