ای عــاشــق بــیــچــاره شــده زار بــه زر بــرگویی که نزد مرگ تـو را حـلقـه بـه در بـربــنــدیـش از آن روز کــه دم هــای شــمــاریتـو مـی زنی و وهم ز…
ای عــاشــق بــیــچــاره شــده زار بــه زر بــر | گویی که نزد مرگ تـو را حـلقـه بـه در بـر |
بــنــدیـش از آن روز کــه دم هــای شــمــاری | تـو مـی زنی و وهم زنـت شـوی دگـر بـر |
خـود را تـو سـپـر کـن بـه قـبـول همه احـکـام | زان پـیش کـه تـیر اجـل آیـد بـه سـپـر بـر |
از آدمــی ادراک و نــظــر بـــاشــد مــقــصــود | کای رحمت پـیوستـه بـه ادراک و نظر بـر |
ای کان شـکر فضل تـو وین خـلق چـو طوطی | طوطی چـه کند که ننهد دل بـه شکر بـر |
آن نیشکر از عشق تـو صد جـای کمر بـسـت | شـکر تـو نبـشـتـسـت بـر اطـراف کمر بـر |
جــز شــمـس و قـمـر بــاصــره را نـور دگـر ده | ای نور تـو وافر شده بـر شمس و قمر بـر |
از کــار جــهــان ســیـر شــده خــاطــر عــارف | عاشـق شـده بـر شـیوه و بـر کار دگر بـر |
دیـدســت کــه گـر نـوش کــنـد آب جــهـان را | بــی حـضـرت تـو آب نـدارد بــه جـگـر بــر |
گــیـرم هــمــه شــب پــاس نــداری و نــزاری | خـود را بـزن ای مخـلص بـر ورد سحـر بـر |
آن هـا کــه شــب و صــبــحــدم آرام نـدیـدنـد | نــاگــاه فــتــادنـد بــر آن گــنـج گــهـر بــر |
موسی همه شب نور همی جست و به آخر | نـوری عـجـبـی دیـد بـه بـالـای شـجـر بـر |
یعـقوب وطـن سـاخـت بـه جـان طـره شـب را | تـا بـوسـه زد آخـر بـه رخ و زلف پـسـر بـر |
مــقــصــود خــدا بــود و پــســر بــود بــهـانــه | عاشـق نشـود جـان پـیمبـر بـه بـشـر بـر |
او ز آل خــلـیـلـســت و بــه آفـل نـکـنـد مـیـل | چــون خــار بــود آفـل او را بــه بــصـر بــر |
جـز دوسـت خـلـیـلـی نـپــذیـرفـت خـلـیـلـش | ور نه تـن خـود را نـفـکـنـدی بـه شـرر بـر |
ای گشـتـه بـت جـان تـو نقـشـی و کـلوخـی | انکار تـو پـس چـیست بـه عبـاد حجـر بـر |
یک لحظه بـنه گوش که خواهم سخنی گفت | ای چشم خوشت طعنه زده نرگس تر بر |
بـر نقد زن ای دوست که محبـوب تـو نقدست | ای چـشـم نهاده همه بـر بـوک و مگر بـر |
بـــربــســتــم لــب را ز ره چــشــم بــگــویــم | چـیزی کـه رود مسـتـی آن کـلـه سـر بـر |
نی نی بـنگویم که عـجـب صـید شـگرفـسـت | مـرغ نـظـرسـت و نـنـشـینـد بـه خـبـر بـر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج