بــه جــان پــاک تــو ای مـعـدن سـخــا و وفـاکه صـبـر نیسـت مرا بـی تـو ای عزیز بـیاچـه جـای صبـر که گر کوه قاف بـود این صبـرز آفـتـاب جـدایـی چـو بــ…
بــه جــان پــاک تــو ای مـعـدن سـخــا و وفـا | که صـبـر نیسـت مرا بـی تـو ای عزیز بـیا |
چـه جـای صبـر که گر کوه قاف بـود این صبـر | ز آفـتـاب جـدایـی چـو بــرف گـشـت فـنـا |
ز دور آدم تــــــــــا دور اعـــــــــور دجــــــــــال | چو جان بـنده نبـودست جان سپرده تو را |
تـو خـواه بـاور کـن یا بـگـو کـه نـیسـت چـنین | وفـای عـشـق تـو دارم بـه جـان پـاک وفـا |
مــلــامــتــم مــکــنــیــد ار دراز مــی گــویــم | بود که کشف شود حال بـنده پیش شما |
کـه آتـشـیسـت کـه دیگ مـرا همی جـوشـد | کز او شکاف کند گر رسد به سقف سما |
اگـر چــه سـقـف سـمـا ز آفـتــاب و آتــش او | خـلل نکرد و نگشت از تـفش سیه سیما |
روان شدست یکی جوی خون ز هستی من | خـبـر ندارم من کز کـجـاسـت تـا بـه کجـا |
بـه جـو چه گویم کای جـو مرو چه جـنگ کنم | بــرو بــگـو تــو بــه دریـا مـجـوش ای دریـا |
بـه حـق آن لب شـیرین کـه می دمی در من | کـه اخــتــیـار نـدارد بــه نـالـه ایـن سـرنـا |
خـمـوش بـاش و مـزن آتـش انـدر این بـیشـه | نـمـی شـکـیبـی مـی نـال پـیش او تـنها |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج