بــه جــان پــاک تــو ای مـعـدن سـخــا و وفـاکه صـبـر نیسـت مرا بـی تـو ای عزیز بـیاچـه جـای صبـر که گر کوه قاف بـود این صبـرز آفـتـاب جـدایـی چـو بــ…
| بــه جــان پــاک تــو ای مـعـدن سـخــا و وفـا | که صـبـر نیسـت مرا بـی تـو ای عزیز بـیا |
| چـه جـای صبـر که گر کوه قاف بـود این صبـر | ز آفـتـاب جـدایـی چـو بــرف گـشـت فـنـا |
| ز دور آدم تــــــــــا دور اعـــــــــور دجــــــــــال | چو جان بـنده نبـودست جان سپرده تو را |
| تـو خـواه بـاور کـن یا بـگـو کـه نـیسـت چـنین | وفـای عـشـق تـو دارم بـه جـان پـاک وفـا |
| مــلــامــتــم مــکــنــیــد ار دراز مــی گــویــم | بود که کشف شود حال بـنده پیش شما |
| کـه آتـشـیسـت کـه دیگ مـرا همی جـوشـد | کز او شکاف کند گر رسد به سقف سما |
| اگـر چــه سـقـف سـمـا ز آفـتــاب و آتــش او | خـلل نکرد و نگشت از تـفش سیه سیما |
| روان شدست یکی جوی خون ز هستی من | خـبـر ندارم من کز کـجـاسـت تـا بـه کجـا |
| بـه جـو چه گویم کای جـو مرو چه جـنگ کنم | بــرو بــگـو تــو بــه دریـا مـجـوش ای دریـا |
| بـه حـق آن لب شـیرین کـه می دمی در من | کـه اخــتــیـار نـدارد بــه نـالـه ایـن سـرنـا |
| خـمـوش بـاش و مـزن آتـش انـدر این بـیشـه | نـمـی شـکـیبـی مـی نـال پـیش او تـنها |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
